Na 3km besefte ik dat ik niet door kon lopen: het was echt veel te gevaarlijk langs de weg en er was geen geen alternatief. Ik ben terug gegaan naar Orvieto en heb de trein genomen naar Perugia. Een pelgrim die de trein neemt. Is dat niet als een lifter die uit veiligheidsredenen ook maar zijn auto om de hoek heeft geparkeerd? Zo voelt het niet. Ik loop de Via Francigena en maak een omweg om niet te vroeg in Rome aan te komen. Helaas is er wandelend te weinig mogelijk in de streek waar ik was. En een stuk terugkeren was geen optie voor me.
Vanaf een uur of 10 in de morgen arriveren de toeristen met bussen op het plein voor de Dom. Het zijn overwegend gepensioneerden (die op Carry Slee lijken) uit Amerika, Duitsland, België, Nederland, Frankrijk en Japan. Ook zijn er gezinnen met jonge kinderen en jongeren op cultuurreis. Iedereen krijgt een plattegrond bij de toeristeninformatie, heeft de mogelijkheid om een passepartout voor alle culturele hoogtepunten van de stad te kopen en om zich te vergapen aan het zogenaamd regionale aardewerk dat tegen bizarre prijzen verkocht wordt in de kleine winkeltjes rondom het plein.
Via Tamburini, Gambelletta, 22km.
Sms: “Acquapendente – Bolsena, 22 km. Via San Lorenzo Nuovo. Wifi is mogelijk in een bar, ik zal een stukje schrijven en proberen foto’s te sturen. X” (HOERA!)
Sms: “Radicofani – Acquapendente, 33 km. Geen wifi, bellen kan. Ik voel me vandaag weer goed. X”
Egbert heeft Toscane ingeruild voor Lazio en slaapt vanavond in een prachtig oud en groot Middeleeuws klooster, met talloze fresco’s op de muren. We kunnen daar helaas niet van meegenieten want: No Wifi No Glory!.
Sms: “San Quirico d’Orcia – Radicofani, 33 km. Via Vignoni, Briciole. Geen wifi. Erg zware etappe. X”
Egbert heeft zijn telefoonrekening gekregen en is daar erg van geschrokken. Ook al belde ik hem elke dag als er geen wifi was, dan nog waren er veel kosten voor hem vanwege de ontvangen gesprekken in het buitenland. Dus, vandaag bel ik hem niet. Hopelijk morgen wifi!
