Na het artikel in het Brabants Dagblad en een oproep via Twitter is er de afgelopen dagen veel ge(re)tweet, gegoogled en… gedoneerd! Een greep uit de gebeurtenissen van de afgelopen dagen:
– Alex’ oproep (http://www.stichtingngng.nl/content/alex-zet-twitter) werd onder andere door Carice van Houten geretweet!
– Trouwe twitteraars en volgers van Sander en de stichting No Guts No Glory zien met verwondering hoe de #NGNG’s Twitter bestormen!
– Bezoekersaantallen van onze site lopen in snel tempo op!
Alex: “Gisteravond, vanochtend en vanmiddag een aantal oproepen geplaatst aan al mijn volgers op twitter om de stichting te helpen en geld te doneren. Ik dacht even hardop; ‘Stel nou dat al mijn 945 followers een tientje zouden doneren…?’
Vervolgens kreeg ik een hartverwarmende stortvloed aan reacties over me heen, ben 800 miljard keer geretweet en hebben veel mensen aangegeven geld te doneren. Ik hoop dat dit zichtbaar zal zijn op de rekening natuurlijk. In ieder geval geweldig om te zien en te voelen hoe er meegeleefd wordt en hoe krachtig sociale media als Facebook en Twitter zijn.”
Het Brabants Dagblad heeft gisteren goede zaken gedaan. Voor wie niet in Brabant woont en/of werkt, hierbij een weergave van het krantenartikel:
Het Brabants Dagblad heeft toestemming gegeven voor het plaatsen van bovenstaande foto.
Lang leve de kracht van social media…. Ellen (zus van Sander) heeft haar Facebook-account in de strijd gegooid bij het werven van donateurs. En dan zie je wat een krachtig medium het is! De reacties en de donaties (!) stromen binnen. Ze haalt er zelfs het nieuws mee:
http://bd.nl/nieuws/tilburg-stad/social-media-in-strijd-tegen-ziekte-tilburger-1.81508
Deze recensie begint met een ethische vraag: mag ik een recensie schrijven over een boek van 512 bladzijden + bijlagen, waarin ik pas op bladzijde 100 ben? Ja, want ook al heb ik het boek nog niet uit, ik kan er al genoeg over zeggen. Het gaat om een fascinerend boek: De keizer aller ziektes, een biografie van kanker, geschreven door oncoloog Siddhartha Mukherjee. En dan nog een ethische vraag: mag een schrijver een biografie schrijven over een persoon die nog niet dood is? Ook dat mag, maar in dit geval gaat de biografie over een ziekte die nog niet overwonnen is door de medische wetenschap.
Als je 6 en 8 jaar bent en weet dat je oom kanker heeft en erg ziek is, dan besef je donders goed dat de situatie ernstig is. Je ziet het verdriet van dichtbij en dan is het niet vreemd dat je met je kleine vuistjes op tafel slaat en roept: "Dat mag niet!". Die onmacht die wij als volwassenen voelen, voelen onze kinderen ook.