Vader van oprichter en van voorzitter No Guts No Glory overleden.
Een persoonlijk stuk geschreven door de voorzitter van No Guts No Glory, Ellen Gerritsen;
Stichting No Guts No Glory bestaat omdat mijn broer Sander geld nodig had voor behandelingen tegen kanker die (nog) niet vergoed werden door zorgverzekeraars. Sander overleed op 13-07-2011. Ik had hem beloofd NGNG niet los te laten, maar was niet de enige. Ook mijn ouders en zus hebben zich de afgelopen jaren keihard ingezet voor NGNG. Niet alleen omdat mijn broer dat wilde, maar ook omdat mijn familie het normaal vindt om zich in te zetten voor mensen die dat nodig hebben.
Afgelopen maart kreeg mijn vader zelf de diagnose kanker.
Geen behandeling mogelijk.
Mijn dochter van 7 wilde meteen geld gaan inzamelen voor opa zodat hij toch een behandeling zou kunnen proberen via onze stichting maar ik heb haar weten uit te leggen dat er soms gewoon echt geen opties zijn. En dat dit verdrietig is maar dat we moesten proberen het nog zo mooi mogelijk voor hem te maken. Dat hebben we gedaan, samen met ons hele gezin.
Woensdagavond 17 juni 2015 is mijn vader, Gerard Gerritsen, omringd door heel veel liefde, rustig ingeslapen.
De reden dat ik een stuk schrijf via dit medium is omdat mijn vader ontzettend veel betekend heeft voor NGNG. Niet alleen omdat hij de grootste financiële sponsor was, vooral met zijn hart.
Zo was hij, samen met mijn moeder, bij elk benefietconcert aanwezig. Op onderstaande foto zitten ze samen bij de merchandise stand in Rotown toen daar tot diep in de nacht optredens waren voor NGNG.
Bij de Dam tot Damloop stonden ze het hardst te schreeuwen van iedereen om onze lopers aan te moedigen. Ook hadden ze voor elke NGNG loper een speciale medaille laten maken, om hen te bedanken voor hun inzet voor de stichting.
Hij had een volkstuin en heeft de afgelopen 2 jaar tientallen potten jam gemaakt en verkocht waarvan de volledige opbrengst naar NGNG ging.
Met een aantal begunstigden had hij persoonlijk contact en een sterke band opgebouwd. Ondanks het verdriet om het verlies van zijn eigen zoon had hij genoeg ruimte over om deze mensen te steunen.
Ik vind dat bijzonder.
De afgelopen maanden werd mijn vader steeds zieker en werd meerdere keren opgenomen in het ziekenhuis. Elke arts en verpleger die hij heeft gehad vertelde hij over NGNG. Vroeg me zelfs tijdens zijn laatste opname wat nieuwe flyers mee te nemen om uit te kunnen delen in het ziekenhuis. Liet aan iedereen zijn NGNG-polsbandje zien en ‘dwong’ mensen even te gaan zitten en kijken naar de videoclip bij het nummer LIFE van Tiger Pilots dat we vorig jaar hebben uitgebracht voor de campagne No Music No Glory. Hoe ziek hij ook was, altijd volgde het: “Je moet dit nummer wel downloaden hoor.” Af en toe vond ik het gênant als ik zijn kamer binnenkwam en dat nummer weer aanstond voor een kamergenoot, maar bovenal is het nogal stoer natuurlijk. Dat hij zich bleef inzetten om steun te krijgen voor de stichting.
Wat mijn vader voor mij persoonlijk heeft betekend is onbeschrijflijk.
Ik hoop wel dat ik hiermee duidelijk heb kunnen maken hoe belangrijk hij voor de stichting was.
Lieve Gerard,
Namens alle begunstigden, het bestuur en de vrijwilligers van No Guts No Glory, ontzettend bedankt voor je onuitputtelijke, hartverwarmende en inspirerende inzet.
Lieve papa, zoals jij zou willen dat ik door zou geven aan iedereen die dit leest, de boodschap van de stichting en onze videoclip: LIFE, make it count.
<3
