Ambassadeurs
Raven van Dorst
Hoi, ik ben Raven van Dorst en ik zet me met trots in voor een stichting als No Guts No Glory.
Als muzikant weet ik als geen ander wat muziek met een mens kan doen; hoe het kracht kan geven, zorgen kan doen vergeten, herinneringen kan maken en doen oproepen. Juist in tijden van ziekte is muziek een onmisbare metgezel, die soms nog wel eens wordt ondergewaardeerd of onderschat.
Ik vind het prachtig om te zien hoe NGNG de magische werking van muziek distribueert en faciliteert onder een ieder die daar behoefte aan heeft in zware tijden overschaduwd door kanker, en zo wellicht de donkerte iets lichter kan maken, voor zowel de zieke als de mantelzorger, de familie en vrienden. Voor iedereen die hiermee te maken krijgt. Dat is nodig. En dat wil ik supporten. Het liefst met een beetje teringherrie.
Raven
Michiel Veenstra
Door mijn jarenlange ervaring als radio-dj weet ik door de duizenden reacties die ik in de loop van de jaren heb ontvangen van luisteraars wat muziek kan doen met je. Het herinnert, pept op, ontroert en biedt troost. Dat is vaak fijn, maar soms ook echt noodzakelijk. En als het een noodzaak wordt, dan is het belangrijk dat er No Guts No Glory is om daarin bij te staan.
Michiel
Oud-ambassadeur Ronald Herregraven
Maart 2013;
“Ronald Herregraven, onze ere-ambassadeur, besloot na 3 jaar vechten tegen kanker dat het genoeg was en is in slaap gebracht.
Ik kan en wil geen algemene in memoriam schrijven maar zal dit op persoonlijke titel doen. De reden dat ik dit hier deel is omdat NGNG en Ro een speciale band hadden en hij alle aandacht verdient. Niet alleen omdat hij stiekem gek was op veel aandacht, maar vooral uit respect. Want respect, dat heb ik voor hem.
Toen mijn broer Sander, oprichter van NGNG nog leefde, had hij veel contact met Ronald. Ze deelden naast kanker ook (soms zwartgallige) humor en bakken aan kracht en positiviteit. Niet opgeven, niet zeiken, nòg meer eruit halen, er altijd voor gaan; no matter what. Samen hebben ze veel mensen gemotiveerd en geïnspireerd (en hoe mooi is dat!). No Guts No Glory, tot het bittere einde en zelfs dan nog want beiden maakten ze de beslissing regie te houden door middel van palliatieve sedatie toe te laten dienen. Daar is moed voor nodig.
Ronald heeft zich altijd enorm ingezet voor NGNG. Zo trok hij ons shirt aan tijdens de opnames van het BNN programma ‘Over Mijn Lijk’, schreef hij veel over NGNG op zijn blog en stond hij erop tijdens het Incubate Festival te komen helpen achter een standje. Het ging die periode niet zo goed met hem en ik benadrukte dat hij de eerder gemaakte afspraak echt niet hoefde na te komen. In onvervalst Limburgs en een ietwat belerend danwel arrogant toontje sprak hij: “Mevrouwtje Gerritsen, zolang ik niet dood neerval bepaal ik zelf wel wat ik doe. Ja?” Dus Ro kwam helpen:). Veel lol hebben we die avond gehad. Harde grappen over dat het beter voor de verkoop van NGNG tassen was als hij zijn stoma daar voortaan in zou doen. Of misschien juist ook niet.
Op een gegeven moment had ik even met iemand staan praten en Ro riep me naar de stand. Met de welbekende ietwat ondeugende twinkeling in zijn ogen sprak hij: “Zo El, ik heb een nieuwe tactiek. Moet je opletten, ik zeg gewoon tegen de mensen dat ik dood ga en dan kunnen ze echt niet meer weigeren geld te doneren!” Heb hem uitgelegd dat we enkel op positieve manier aandacht vragen voor NGNG en dus niet zo. Zijn reactie? “Maar ik doe het toch lachend en ben toch onwijs positief!” Dat was Ro. Discussies uitlokken, mij op de kast jagen en alles met een flinke grijns.
Vorige maand trad hij op met zijn band The Liszt tijdens het NGNG benefiet en wat was dat mooi. Niet alleen omdat het beladen was Ro op het podium te zien. Niet alleen om zijn immer stralende en hoogzwangere vrouw zo trots (en terecht!) naar hem te zien kijken. Niet alleen omdat er zoveel mensen voor hem waren gekomen en de liefde zo voelbaar was. Maar ook omdat het echt goed was. Afgelopen weken heeft The Liszt nog hard aan nieuwe nummers gewerkt, mèt Ro. Hoe ziek hij ook al was. Hij wilde dit dus het gebeurde. Ronald en zijn band wilden ook dat de volledige opbrengst van de downloads van nieuwe nummers naar NGNG gaat. Iets waar ik diep door ontroerd ben. Dus koop die muziek! Het is zijn nalatenschap en van dat geld kan NGNG andere kankerpatiënten helpen en vandaag blijkt maar weer hoe hard dat nodig is. http://theliszt.bandcamp.com
Er zijn momenten dat ik het werk voor NGNG zwaar vind, zoals vanochtend toen ik hoorde welk besluit Ro had genomen. Weer afscheid nemen van een prachtig mens die ik zo ontzettend lief heb. Vlak voor de arts bij Ronald kwam vandaag stuurde zijn vrouw mij een foto door. Ronald. In bed. Om zijn arm een NGNG polsbandje. Ik brak volledig maar realiseerde mij ook meteen dat opgeven geen optie is. Nooit. NGNG moet door, groeien, mensen bereiken. Niet afvragen waarom deze gruwelijke ziekte kanker bestaat maar kracht en hoop geven daar waar nodig. En genieten, alles eruit halen, het leven leven. Altijd. Ook vandaag. Juist vandaag.
Lieve Ronald. Je hebt het zo ontzettend goed gedaan. Veel sterkte voor je liefste vrouw Daan, Evi en je zoon die in mei de wereld een beetje mooier gaat maken met de kracht die jij hem vast en zeker hebt doorgegeven.
Dag lieve Ro, voor altijd in mijn hart.”
Ellen Gerritsen
Voorzitter, Stichting No Guts No Glory