Egbert loopt naar Rome, dag 88! (Nog maar 12 te gaan, jemig!)

Na 3km besefte ik dat ik niet door kon lopen: het was echt veel te gevaarlijk langs de weg en er was geen geen alternatief. Ik ben terug gegaan naar Orvieto en heb de trein genomen naar Perugia. Een pelgrim die de trein neemt. Is dat niet als een lifter die uit veiligheidsredenen ook maar zijn auto om de hoek heeft geparkeerd? Zo voelt het niet. Ik loop de Via Francigena en maak een omweg om niet te vroeg in Rome aan te komen. Helaas is er wandelend te weinig mogelijk in de streek waar ik was. En een stuk terugkeren was geen optie voor me. Een kilometer of 30 buiten Perugia ligt Assisi. Bereikbaar te voet. Misschien iets voor morgen!

Bovenstaande mailde Egbert vanmiddag. Een paar uur later kwamen er nog mooie berichten op mijn telefoon binnen:

Whatsapp bericht: “Ben in Perugia. Moest trein nemen want lopen was te gevaarlijk, heb dat al gemaild naar je. Nadat ik mijn verhaal vertelde aan de dame van mijn hostel hier, kreeg ik het aanbod: als je 4 nachten blijft, mag je de laatste nacht voor niets slapen mits je het geld op de rekening van No Guts No Glory stort. Heb het aangenomen. Ik blijf hier 4 nachten, loop een keer naar Assisi en terug. Meteen het probleem met teveel dagen opgelost!X”

Goed nieuws dus! Wij zeggen: HIGH FIVE! Fijn om te zien hoe dit ‘probleem’ zich uiteindelijk vanzelf heeft opgelost en ook nog eens op een mooie manier doordat de dame van het hostel geraakt is door Egbert en zijn reis voor No Guts No Glory.

Uitzicht vanuit hostel: