Martijn naar Pinkpop!
Zoals gedeeld gaan we samenwerken met Pinkpop (https://www.stichtingngng.nl/2022/06/14/no-pinkpop-no-glory/) om daar mooie muzikale wensen uit te laten komen aankomend weekend. Op zondag nemen we Martijn en Anouk mee naar Pinkpop.
Het meest bijzondere van leven met kanker is dat er ondanks alle narigheden ook heel veel bijzondere, mooie, leuke en vrolijke dingen in je leven (gaan) plaatsvinden. Je zoekt het misschien ook meer op, je ziet het misschien ook eerder en beter, maar het overkomt je zeker weten ook!
Zoals het telefoontje van Ellen. Gewoon “even bellen om te horen hoe het gaat” en dan vertellen dat het goed gaat met Martijn, maar niet goed met hem is.
We net weer slecht nieuws hebben gekregen, terwijl hij zich zo goed voelt en er fantastisch en gezond uit ziet. De chemopillen doen hun werk, maar toch is er een nieuwe tumor doorheen aan het groeien, één die immuun is voor de pillen.
Om maar te zwijgen over een bloedprop in de lever die de bloedverdunners weet te ontwijken. Het lichaam is en blijft in gevecht, maar de kracht die Martijn heeft om ook dit weer aan te gaan is groots, heel groots! En als je dat net geïncasseerd hebt en Ellen belt dan om je uit te nodigen voor Pinkpop dan sta je te kijken van het geluk wat je hebt, wat je krijgt. Dat is bijzonder.
Pinkpop, het allereerste festival waar Martijn naar toe ging, jaren geleden, daarna volgde er nog vele. Op Pinkpop zondag valt alles samen wat we willen zien: Ziggy Marley, de zoon van Bob, de man die jong aan kanker stierf, de man voor wie Stevie Wonder het geweldige lied Master Blaster (Jammin) speelde als aanmoediging om te strijden tegen zijn ziekte, een fantastisch strijdlied voor mij. In Ziggy gaan we Bob zien en dat is mooi, want och wat hadden we die graag ook in het echt gezien. En dan direct door naar Inhaler, nog een zoon van.
Dit keer van Bono van U2, het allereerste concert waar Martijn naartoe is geweest, vroeger toen hij klein was, met zijn vader en oom en zijn eerste concert shirtje kreeg. En die zoon zingt net zo waanzinnig als zijn pa.
En last but zeker not least kunnen we een uur kijken en luisteren naar Interpol. Het allereerste concert waar Martijn en ik samen naar toe zijn gegaan. In Den Bosch, ca 20 jaar geleden, in een piepklein zaaltje, op aanraak afstand met nog geen 100 man, denk ik. En vele Interpol-concerten volgden. De podia in o.a. Amsterdam en Tilburg werden met de keer groter, het publiek met de keer meer, de afstand met de keer onaanraakbaar der. Maar altijd even tof.
En nu mogen we weer en daar hebben we ongelooflijk veel zin in! Dank aan No Guts No Glory, Pinkpop en Mojo, dank dat jullie ons dit muzikale cadeau geven in deze bizarre tijd. Dit zie ik als jullie aanmoediging voor ons! Grote dank, luid applaus!
Martijn en Anouk
We gaan het super mooi maken zondag samen en hebben er veel zin in!
Wij hebben jullie echt nodig om muzikale wensen mogelijk te blijven maken:
https://www.stichtingngng.nl/doneer-nu/
Dank je wel!
Het maakt echt verschil.