Wens voor Minko deel 2

Afgelopen zaterdag was het zover, eindelijk mochten we Minko gaan verrassen.
(Waarom NGNG zijn wens wilde laten uitkomen lees je hier.

Ik reisde met de trein naar Rotterdam waar Kristof mij ophaalde om samen verder te reizen in zijn auto naar Gouda.
Kristof is onze nieuwe vrijwilliger en daar zijn we ontzettend blij mee, want naast een vrolijk makende positieve instelling, is hij een ervaren muzikant en wil hij zijn kennis graag inzetten voor No Guts No Glory.
Met gezonde spanning zaten we in de auto want hoe zou Minko reageren? Zou hij de gitaar wel mooi vinden?

Met een grote glimlach opende Minko de deur, starend naar de grote doos.
Terwijl Kristof de doos naar binnen sjouwde gaf ik Minko vast een pakketje met een NGNG polsbandje en shirt.
“Hey! Dat is hetzelfde logo als op mijn medicijnen tas, wat cool!”

De doos lag in het midden van de kamer en zijn ouders, zus en Minko keken ernaar dus ik zei:
“Hoppa, uitpakken de handel Minko!”
Blij begon hij de doos te openen samen met zijn moeder.
Zijn gezicht sprak boekdelen.
Hij straalde en daardoor iedereen in de kamer.

Ik legde uit dat hij deze gitaar kreeg en ook muzieklessen van een muziekdocent in Gouda die ik had ingelicht over zijn situatie en Minko dus op zijn eigen tempo muziekles mag gaan volgen en dat NGNG dit gaat betalen.
Ik vertelde dat zijn vader mij had verteld dat hij een grote wens had; om ooit bij een kampvuur ‘Come as you are’ van Nirvana te spelen.
En dat Kristof de komende maanden naar Minko thuis zal gaan, speciaal om hem dit nummer aan te leren zodat we over een tijdje, wanneer hij daar klaar voor is, een kampvuur moment gaan organiseren waar iedereen die wil, kan komen luisteren naar Minko.

“Dat is GAAF!” was zijn reactie.
Vervolgens ging Kristof wat dingen uitleggen over de gitaar.

Hoe langer Minko de gitaar vast had, hoe harder hij ging stralen, was echt prachtig en ontroerend om te zien.
“Nu ben je niet meer alleen die jongen met kanker, maar vooral ook de jongen met die vette gitaar!” zei ik en hij moest lachen.

Met veel knuffels namen we afscheid van iedereen en uiteraard gaan we contact houden, niet alleen omdat Kristof hem nog van alles gaat leren, maar ook om te horen hoe het gaat en uiteraard hebben we enorm veel zin om dat kampvuur moment voor hem te organiseren!
Het was een indrukwekkende en bijzondere middag.

We zijn onze supporters dankbaar want zonder donaties hadden we deze wens niet kunnen vervullen.
Heel graag zouden we nog veel meer mooie wensen laten uitkomen, maar dit kan helaas niet zonder geld.
Hopelijk wil je overwegen om No Guts No Glory te steunen?
Dat kan hier: https://www.stichtingngng.nl/project/doneer/
Wij gloeien nog even na van het geluk van Minko en danken jullie voor de steun!
Ellen