Sander Been overleden

Vanmiddag kregen we het verdrietige bericht dat Sander Been is overleden.
Een persoonlijk bericht van Ellen Gerritsen:

Lieve Sander,

Jij en mijn broer Sander leerden elkaar kennen in het Erasmus ziekenhuis. Hetzelfde geboortejaar, (mijn broer was alleen nét een paar dagen ouder dan jij) dezelfde naam, dezelfde zwartgallige humor en allebei kanker. Het was ronduit bizar en jullie konden het dan ook snel heel goed met elkaar vinden en begrepen elkaar écht.
Ik zal je altijd dankbaar blijven voor de grote steun die je voor mijn broer bent geweest.

Ook voor je support aan No Guts No Glory. Man, wat heb jij de NGNG shirts veel gedragen. Elke keer als je werd opgenomen droeg je het shirt: “Ja joh! Is mijn talisman, weet je toch?”
Als ik dan weer een beetje liep te panikeren omdat je in het ziekenhuis was trok je me daar snel weer uit, met je enorme positiviteit en in immer onvervalst Rotterdams: “El! Schei eens uit zeg, ik ben nog lang niet klaar hier hoor!”
Maar nu ben je dat wel en zoek ik de juiste woorden terwijl ik het liefste alleen maar wil vloeken. Alleen helpt dat toch geen hol en jij verdient elk mooi woord dus ik doe mijn best.

Ik heb veel mooie herinneringen aan je. Vooral hoe je altijd zo vol trots en met zoveel liefde over je vrouw en stamhouders sprak. En hoe intens jij van alles genoot, je leven was veel te kort maar je hebt écht geleefd, elk moment gepakt en dat is een voorbeeld voor velen.
Mijn mooiste herinnering aan jou is de dag dat we onze videoclip gingen opnemen.
Kort daarvoor had ik je gevraagd of je wilde meewerken aan mijn plan om te laten zien dat je aandacht kan vragen voor een goed doel zonder budget. Tiger Pilots had een prachtig nummer en voor de videoclip kon ik maar één hoofdpersoon bedenken. Jij.
Je hebt er zelf over geschreven: http://www.stichtingngng.nl/project/hoofdrolspeler-clip-sander-been-aan-het-woord/
Ondanks de heftigheid ging je ervoor.
We hebben alles in één dag opgenomen. Het was intens maar zo ontzettend bijzonder en gaaf en die dag hebben heel veel mensen jou in hun hart gesloten.
Vol overgave gaf je werkelijk alles. De scene dat jij cijfers opschrijft als symbool voor dat je niet wist hoe lang je nog had en wij ondertussen allemaal achter je gingen staan, dat moment voel ik nog steeds. Toen die erop stond hebben we met z’n allen even staan janken. Omdat het zo echt maar ook zo mooi was. De liefde die toen in de kamer hing vergeet ik nooit meer.
Ook jouw blije kop niet toen ‘Life’ op nummer 1 kwam, je was zo trots. Terecht!
En ik ben meer dan trots dat jij in ons lijflied de hoofdrol speelt.

Ik ga je missen maar mijn hart is nu vooral bij jouw meer dan fantastische vrouw Isabel en je zonen Bastiaan en Tomás.

En ik ga ‘Life’ nog even een paar keer snoeihard draaien nu en naar je mooie kop kijken.
Dank je wel voor alles San <3