Mariana naar Oerol

Mijn naam is Mariana en ben een kunstconservator uit Oekraïne. Ik ben door de oorlog in Nederland terechtgekomen. Op de tweede dag van de bombardementen pakten mijn man en ik onze drie kinderen en twee kleinkinderen, propten iedereen in de auto en vluchtten – we reden overal waar we konden kijken, gewoon om te ontsnappen aan de explosies. Een maand later bevonden we ons in Amsterdam.
We lieten onze ouders, onze kat, al onze vrienden en bekende gezichten, onze bezittingen, ons huis en mijn galerie achter. De schok en het psychologische trauma van het dagelijkse nieuws over de doden en het lijden van mijn mede-Oekraïense inwoners raakten me diep. Ik voelde hun pijn bijna fysiek.

Misschien heeft deze overweldigende stress bijgedragen aan een andere tragische gebeurtenis in mijn leven: de diagnose kanker. Het hele gezin was er kapot van. Mijn kinderen waren doodsbang om hun moeder in het buitenland te verliezen. Mijn man bleef de sterkste en liet zijn angst nooit blijken.
Na de operatie en bestraling ben ik nog steeds niet helemaal de oude. Ik ben bezig met mijn revalidatie, maar soms raak ik in een depressie. Muziek is altijd mijn privé-ontsnapping geweest – een plek waar ik me kan verdiepen en een alternatieve realiteit kan creëren. 

Deze zomer word ik 50 – en ik was nog nooit naar een groot muziekfestival geweest. Het is een levenslange droom geweest, altijd uitgesteld. Maar ziekte en oorlog hebben me een cruciale les geleerd: leef nu, niet later. Morgen is nooit gegarandeerd en het leven kan niet worden stilgezet.
Mijn wens was om naar Oerol te kunnen gaan met mijn man en kinderen.’

We hebben haar volledig ontzorgd door alles te regelen zodat Mariana met haar gezin naar Oerol kon gaan; dus tickets, hotel, fietsen, overtocht en het boeken van de voorstellingen.
Met grote dank aan Jacqueline Leenders, coördinator Toegankelijkheid Oerol festival, voor de perfecte service en het meedenken met alles.

Onze reis begon met een veerboot naar Terschelling. Het was mijn tweede keer, maar voor de rest van het gezin was het een geheel nieuwe ervaring. De jongens waren dolblij – ze verkenden elke hoek van de veerboot en de jongste probeerde zelfs een zwembad aan boord te vinden.
Bij aankomst op het eiland werden we hartelijk verwelkomd in het hotel door Jacqueline, een vertegenwoordigster van het festival. Het was een enorm lief gebaar. Ze liet ons de belangrijkste festivallocaties zien en gaf ons een aantal geweldige tips voor het programma. Het hotel zelf was absoluut charmant en gezellig, met een ruim terras.

Nadat we de gereserveerde fietsen hadden opgehaald, reden we meteen het festivalterrein op. Eerst wilde ik de zee zien, dus gingen we naar het strand. Het schemerde en het zand vermengde zich met de kleuren van de zee en de lucht – gewoonweg adembenemend.
Om 18.00 uur werden we getrakteerd op een verfijnd diner met lokale zeevruchten en vis, midden op het festivalterrein. Het was een unieke en onvergetelijke ervaring.

De volgende dag begon met de voorstelling Beyond, die absoluut adembenemend was. We hadden ook enorm veel geluk met het weer – het was zo warm en zonnig dat we het gevoel hadden dat we op een tropisch eiland waren. Na de voorstelling gingen we op zoek naar een meer om af te koelen. We beklommen eerst een heuvel om een beter zicht op de omgeving te krijgen. Wat een buitengewoon eiland – duinen, de zee, dennenbossen. Vanaf de top zagen we een meer dat glinsterde als een oase. Mijn zoon was dolblij dat hij erin mocht zwemmen.

Gedurende ons verblijf hadden we echt het gevoel dat we op vakantie waren. In slechts drie dagen hebben we zoveel voorstellingen en installaties gezien, het eiland in al zijn schoonheid verkend en genoten van de uitzichten en de lokale keuken. Het waren drie magische dagen en ik kan nog steeds niet geloven dat zulke geschenken van het lot mogelijk zijn.
Hartelijk dank aan No Guts No Glory en vooral Imke voor dit onvergetelijke weekend, vol schoonheid en een nieuwe betekenis.

Help je ons mee?
Dank je wel 💙