Sandra’s wens

Ik ben Sandra. 52 jaar, getrouwd met Jo en moeder van Vincent.
Begin 2024 stond mijn wereld even stil toen dokters dachten dat ik eierstokkanker had. Na een paar spannende maanden en twee ingrijpende operaties bleek dat ik heel veel geluk had. Het was een zeldzame, goedaardige tumor. Natuurlijk was ik dolgelukkig maar ik had tijd nodig om te herstellen. Langzaam maar zeker kon ik weer doen wat ik geweldig vind: feest vieren, concerten en festivals bezoeken en nieuwe bandjes ontdekken. Meestal samen met Vincent.

Dat wilde ik in 2025 natuurlijk ook blijven doen, dus werden er alvast voor verschillende bands en festivals kaartjes gekocht.
Totdat ik in februari hoorde dat ik borstkanker heb. Zoals het van een echte Zuid-Limburger verwacht kan worden vierden we nog volop carnaval en meteen daarna startte ik met mijn eerste chemo behandeling.
Waar ik eerst nog heel optimistisch dacht dat ik mijn leven (op een iets lager pitje) zou kunnen laten doorgaan, realiseerde ik nu dat dit er toch anders uit zou gaan zien. Ik had meteen last van veel bijwerkingen die ervoor zorgen dat ik minder actief en mobiel ben.
De meerdaagse festivals zoals Roadburn, Jera on Air en Baroeg Open Air moet ik helaas overslaan.

Maar één avond stond ook al sinds december gepland: Wiegedood in Tivoli. Een avond waar Vincent en ik ons allebei op verheugden. Want deze tour spelen ze de volledige trilogie van ‘de doden hebben het goed’. De kaartjes kochten we meteen in december omdat we bang waren dat het snel uitverkocht zou zijn. Omdat ik dan nog vol in de chemo behandelingen zit was ik bang dat ik ook deze avond niet zou kunnen laten doorgaan. De reis, de drukte en een hele avond blijven staan. Ik zag er steeds meer tegenop, hoe graag ik ook wilde gaan.

Een collega vertelde me over NGNG, en ik besloot uiteindelijk om ze te mailen. En al heel snel kreeg ik een mail en een telefoontje van Kay. Voor mij nog heel onwennig. Ik ben niet gewend om voor mezelf om hulp te vragen. Maar Kay dacht meteen met me mee, zonder oordeel.

Na een heftige week met chemo en onderzoeken raapte ik mijn moed en energie bij elkaar en vertrokken we naar Utrecht. 
NGNG zorgde ervoor dat er een tafeltje was gereserveerd in restaurant ‘Het gegeven paard’, zodat we eerst rustig konden eten. In Tivoli leidde Bram van hospitality ons naar een rustruimte die we de hele avond mochten gebruiken. Met een eigen liftpas konden we van de zaal naar deze ruimte. Daar maakte ik voor en na de show dankbaar gebruik van. 
In de zaal waren twee mooie plekken op het balkon voor ons gereserveerd. Zo blij dat ik in elk geval kon zitten en toch alles kon zien. We hadden perfect zicht op de band en de zaal. Naast ‘onze’ ingang naar het balkon hadden ze zelfs ook nog stoelen neergezet zodat we ook daar eventueel even uit de drukte konden zitten. 

Eerst een geweldig voorprogramma: de Belgische band Ventilateur. 
Om 21.00 uur klonken de eerste gitaargeluiden van Wiegedood. En wat waren ze goed! Zo blij dat ik ze live heb kunnen zien.
Bedankt voor deze avond! Het lijken kleine dingen die er zijn geregeld, maar voor mij betekende het dat ik deze avond toch kon laten doorgaan. En dat betekent meer dan ik kan uitleggen.

Ontzettend fijn Sandra! Mede met dank aan Tivoli hebben we dit met liefde geregeld voor jou en je zoon.

Help mee om muzikale wensen uit te laten komen.
Dank je wel 💙