Patricia naar Snow Patrol

Mijn reis naar Snow Patrol

In de vroege jaren van Snow Patrol, zeg maar rond 2004, was ik al helemaal weg van hun muziek. Snow Patrol was voor mij altijd zo’n band die net niet de mainstream had bereikt, maar tegelijkertijd enorm catchy was. Ik bedoel, wie kan Chasing Cars nou niet meezingen? Dat was voor mij de definitie van een perfect nummer, een soort soundtrack van je leven. Ik was toen ook niet echt een concertganger. Maar Snow Patrol… die wilde ik eigenlijk echt wel live zien. Dus ik droomde er altijd van: “Eens, als ik oud en wijs ben, ga ik naar Snow Patrol.” Natuurlijk gebeurde dat nooit, behalve oud worden, dat lukte me.

Maar mijn partner is een wandelende festivalganger en sleept me werkelijk overal mee naartoe. Voor hem was het vanzelfsprekend dat we naar allerlei bandjes gingen. We hebben al heel wat leuke optredens van bekende en onbekende bandjes gezien. Maar Snow Patrol? Die kwam maar niet naar Nederland, zelfs niet in de buurt. Maar toen, halverwege 2024, kwam het verlossende nieuws: Snow Patrol zou eindelijk weer optreden. Het was echt een droom die uitkwam, en ik pakte die kans met beide handen aan. Tickets waren binnen no time geregeld en ik voelde me alsof ik een loterij had gewonnen.

En toen, ja, het leven had weer eens andere plannen voor mij.

In september 2024 begon ik steeds meer last te krijgen van mijn ogen. Ik dacht eerst dat ik gewoon te veel naar schermen staarde, maar het werd erger. Na wat doorverwijzingen kwam ik uiteindelijk bij de neuroloog terecht, en wat bleek: ik had een hersentumor. De tumor drukte op mijn oogzenuwen, waardoor mijn zicht steeds slechter werd. Mijn mobiliteit ging ook achteruit. Lopen? Niet echt comfortabel. Staan? Een ware uitdaging. Ik voelde me als een verwarde pinguïn die plotseling probeerde te vliegen. En te midden van dit alles – terwijl ik worstelde met mijn veranderende lichaam – realiseerde ik me iets heel triests: mijn Snow Patrol tickets waren binnen handbereik, maar ik zou ze op deze manier niet kunnen gebruiken! Het idee om een heel concert bij te wonen, stond nu in schril contrast met de realiteit van mijn situatie. Dus ja, daar stonden die tickets in de telefoon: prachtig en onbereikbaar te wezen.

Maar gelukkig, mijn vriend is niet alleen mijn partner in crime, maar ook een enorme doorzetter. Terwijl ik mijn zorgen uitte over het concert, hoorde hij op de radio bij Kink iets over de stichting No Guts No Glory. “Hé, wacht even,” zei hij, “dit zou weleens de oplossing kunnen zijn!” Hij was vastberaden dat we alsnog een manier konden vinden om naar dat concert te gaan, zelfs als ik niet meer in staat was om een zaal vol mensen in te gaan. Zo ging het balletje rollen. Ik nam contact op met de stichting, en voor ik het wist, was er een plan. Onze staanplaatsen werden door No Guts No Glory omgezet naar zitplekken in de VIP lounge! Wie had ooit gedacht dat mijn reis naar Snow Patrol niet alleen een muzikale was, maar ook een soort mentale en emotionele achtbaan? Nu had ik niet alleen tickets voor een concert, maar ook een nieuw perspectief op wat het betekent om iets te willen, zelfs als het leven je een onverwachte draai geeft.

Wat een avond, wat een band! Ik ben zo blij dat we hier bij konden zijn. Voor mij zelfs nog een grotere verrassing dat ook de kinderen mee konden deze keer, want No Guts No Glory regelde zelfs nog 2 extra kaarten. Ook die hebben genoten ondanks dat de grootste hits van deze band nog voor hun geboortedata zijn geproduceerd. En zoals het een moeder betaamt, genoot ik weer van het zien van hun enthousiasme.

Ikzelf en mijn vriend hebben zeker ook genoten, misschien nog wel meer. Nog nooit zijn we met zijn vieren naar een concert geweest, dus dit was heel bijzonder en emotioneel voor ons. We hadden fantastische plaatsen gekregen met vrij uitzicht over het podium. En ja, zo zittend op afstand een concert bijwonen is een wereld van verschil met bij het podium in de zaal staan, maar deze keer was ik toch heel blij met de geboden opties.

Daarnaast hadden zij voor ons ook 2 hotelkamers geboekt, zo konden we tussendoor even rusten als dat nodig was. Overal was aan gedacht. Wij willen No Guts No Glory en  MOJO hartelijk danken voor het mogelijk maken van deze fantastische avond!

Wat fijn dat je hierdoor toch kon gaan Patricia! Mede met dank aan MOJO konden we deze wens uit laten komen.

Help jij ons mee?
Heel erg bedankt 💙