Patricia’s wens: zingen bij haar boekpresentatie

Ik ben Patricia, 49 jaar en ik woon samen met mijn drie tienermeiden Isabella, Olivia
en Alicia en onze honden Febie, Floortje en Zyta in Helmond.
Na DCIS (2017) en uitgezaaide baarmoederhalskanker (2021) kreeg ik op 20 oktober
2022 de diagnose acute myeloïde leukemie (AML). Tot dat moment dacht ik dat ik
dat ik een zware burn-out had. Ik was extreem vermoeid.
Bloedonderzoek wees uit dat ik acute leukemie had en ik ben diezelfde dag nog
opgenomen. Ik had bijna geen bloedplaatjes meer en mijn lever stond op het punt
het te begeven. Mijn prognose om te overleven werd ingeschat op 10-15%. 
Dat nieuws sloeg in als een bom. 
Ik heb altijd gezegd dat ik hoe dan ook wilde blijven leven voor mijn meiden. Daarnaast wilde ik mezelf de kans geven om alsnog echt te gaan leven zoals ik dat zelf wil.

Een loodzware behandeling volgde. Twee keer lag ik een maand in isolatie in het
ziekenhuis. Daarna kreeg ik op 23 februari 2023 mijn allogene stamceltransplantatie
in Maastricht. Mijn zusje doneerde haar stamcellen aan mij. Vanwege complicaties
lag ik twee maanden in isolatie. Het grootste deel van de tijd in bed in een luier en
een hemd. Toen ik naar huis mocht, moest ik alles opnieuw leren, omdat ik niks meer
kon. Kauwen, praten, zitten, staan en lopen.

Ik zag en zie mijn stamceltransplantatie als mijn rebirth. 
Een nieuw begin, een kans op nieuw leven. Het afgelopen jaar stond vooral in het teken van opkrabbelen, maar ondertussen kan ik weer dromen van de toekomst. Van een leven dat ik wil vullen met dingen waar ik naar verlang en waar ik energie van krijg. Ik wil authentiek leven
in plaats van leven op basis van de verwachtingen van anderen.

Schrijven is mijn grote passie en inmiddels ben ik bezig met het schrijven van een
trilogie. Ik droom al jaren van het schrijven van een boek, maar ik heb mezelf lang
wijsgemaakt dat dat toch niet zou gaan lukken.
Nu werk ik aan drie autobiografische romans waarin mijn ervaringen en levenslessen
een plek zullen krijgen. Een van de belangrijkste lessen die ik leerde, is dat ik
ontzettend de moeite waard was en ben. Dat ik daarvoor niet mooi hoef te zijn of iets
hoef te presteren.

Inmiddels droom ik al van de boekpresentatie. Twee jaar geleden heb ik aan een
groep vrouwen mijn ervaringen gedeeld en daarbij het liedje “F*cking perfect’ van
mijn idool P!nk gezongen. Iets dat ik doodeng vond, maar wat ik juist daarom wilde
doen. Zeker omdat het liedje veel van wat ik voelde beschrijft. De muziek van P!nk
heeft me de afgelopen jaren sowieso enorm geholpen.
Mijn droom is om bij mijn boekpresentatie opnieuw dit liedje (en misschien zelfs
eigen liedjes bij mijn boeken) te zingen. 
Dit keer vol vertrouwen. Het vuur van mijn waarheid schrijven, spreken en zingen. 
Dat is wat ik wil.

Ik heb Ellen gevraagd of ze mij wilde helpen bij het verwezenlijken van deze droom.
Ze was meteen enthousiast en voor ik het wist, was er een geweldige zanglerares
geregeld. Nika gaat mij de komende maanden zangles geven. Over een paar dagen
heb ik mijn eerste les. Ik kijk er ontzettend naar uit om met Nika samen te werken en
ik ben No Guts No Glory ontzettend dankbaar dat ze dit mogelijk willen maken. Lieve
Ellen en team NGNG: jullie zijn geweldig!

Lieve Patricia, we zijn heel blij dat we dit voor jou kunnen doen en vinden het heel stoer dat je dit aangaat! We hopen dat het je veel zal brengen.
Met liefde regelen en betalen we de privé zanglessen en zijn onze donateurs dankbaar voor de steun, want daardoor kunnen wij dit soort muzikale wensen uit laten komen.

Ons ook steunen?
Dank je wel, ook namens onze begunstigden.