Op woensdag 26 april ontving René van Stekelenborg een Koninklijke onderscheiding en daarna zorgden wij, in samenwerking met Patronaat in Haarlem, voor een muzikaal feest.
Een goede vriendin schreef ons:
Op 26 april aanstaande gaat René van Stekelenborg een lintje ontvangen als Ridder in de Orde van Oranje Nassau in Haarlem voor zijn verdiensten in de muziekindustrie in Nederland en België, met name in het hard rock genre. Het magazine Aardschok is een van de ondersteuners voor René.
René is als verknocht muziekluisteraar, muziekliefhebber, en muziekcriticus, al meer als 25 jaar officieel werkzaam in verschillende takken in de muziekindustrie. Hij is altijd werkzaam als zzp-er en freelancer geweest, als o.a. verslaggever, hoofd en eindredacteur, hoofd persmedia, recensent, en fotograaf, naast een normale baan als communicatieadviseur in marketing, pre en/of media. ZIjn 25-jarig jubileum is voorbijgegaan zonder speciale aandacht te vragen, niet alleen vanwege Corona, maar ook de diagnose buikvlieskanker, onwetende welke tijd hem nog gegund zal zijn.
Het krijgen van het lintje is een heel bijzondere gelegenheid, die helaas door maximaal 8 personen kan bijgewoond worden. Om het extra feestelijk te maken wil ik vragen of jullie kunnen helpen met het organiseren van een feestelijke receptie op een plek die geschikt is voor live muziek zodat er één of twee bandjes kunnen optreden. Het op deze manier kunnen samenbrengen van de stichting, muziek en een koninklijke onderscheiding zou fantastisch zijn!
Met vriendelijke groet,
Sandy
‘Totaal overdonderd in louter positieve zin. Ik heb mijn vrouw meerdere keren gevraagd hoe dit alles kan en heb nog niet door wie er allemaal maandenlang de kaken stijf op elkaar hebben gehouden. Van het stadhuis op weg naar het Haarlemse Patronaat begreep ik nog steeds niet wat de bedoeling was.
Eenmaal bij de entree viel het kwartje. Een top ontvangst, een uiteenlopende bonte verzameling van vrienden en bekenden uit binnen- en buitenland.
De bands: Fire Horse en Hell Valley High, Okkie, Ritchie en Paul – de fijnste dj’s die ik ken – creëerden een warm bad van en voor muzikale vrienden die allemaal de moeite hebben genomen om erbij te zijn.
Nogmaals: “Hoe dan?” Wat heeft No Guts No Glory alles zo ‘spot on’ ingeregeld! Eten, drinken, ontvangst, de locatie van het Patronaat, aansluiting op mijn muzikale voorkeur, aankleding met hilarische banners tot en met Patro-personeel in te grappige t-shirts met verwijzingen naar een eerdere gekscherende social media-post van mij. Op het podium stamelde ik maar wat, omdat ik nog steeds de volle omvang van een feestje ter ere van mij nog steeds niet kan bevatten.
Foto door Hans Vissers
Als ik een speech had kunnen voorbereiden, dan had ik No Guts No Glory per direct en als één van de eerste zo enorm geprezen. Want, en dat had ik tijdens de lintjesregen op het stadhuis ook al willen zeggen: wie decennialang schrijft en werkt voor metal en hardere muziekgenres, die doet dat voor 49% vanuit liefde voor muziek en voor 51% vanuit liefde voor een hechte community waar iedereen gelijk is, waar homofobie niet voorkomt en waar wereldwijd het inclusiviteitsbeginsel al een halve eeuw doodnormaal is. Nog nooit heb ik zoveel gelijkgestemde platenpeoples, managers, journo’s, talentvolle muzikanten, ondernemers en vooral vrienden met de beste bedoelingen om me heen gehad.
Foto door Hans Vissers
Met de beste bedoelingen hadden een koning of een burgemeester dit nooit kunnen regelen. No Guts No Glory wel, omdat de organisatie het sociaal maatschappelijke belang van een muziekgenre voor een community tot in de finesses snapt.
Dank jullie wel; No Guts No Glory voor een onvergetelijke dag! Jullie metal-ridder in de Orde van Oranje-Nassau René van Stekelenborg en zijn jonkvrouw Nicole
