Eva’s 25 for life!

‘Ik ben Eva, 24 jaar en woon samen met de meest fantastische man Matthijs. Sinds 02-05-2022 mag ik hem man noemen want toen zijn wij getrouwd. Ons leven ziet er sinds 16-03-2021 niet meer zo schitterend uit zoals wij dat voor ogen hadden.

Op 22-jarige leeftijd kregen wij een enorme klap. 
“Eva je hebt longkanker.” 
Dit kwam naar aanleiding van een groeiende bult in mijn nek. De grond zakte onder mijn voeten weg en toch voelde ik de kracht om kankervrij te worden. Helaas kreeg ik één week later het nieuws dat ik niet meer zou gaan genezen. BAM daar is de klap nog twee keer zo hard. Op dat moment denk je dat je gelijk dood gaat maar dat was gelukkig niet zo. 

Al snel startte op 01-04-2021 mijn eerste chemo. Ze hadden mij verteld dat dit een zware chemo was maar ik bleef mijn leven leven zoals altijd (te veel dus) en na 3 dagen kon ik mij melden op SEH. Daar leerde ik luisteren naar mijn lichaam. 

In oktober 2021 dacht ik dat het voor mij gedaan was, ik moest stoppen met school en de kanker bleef maar groeien. Ze hadden nieuwe onderzoeken gedaan en daarbij kwam een goede uitslag; een mutatie. 
Door de medicatie voor deze mutatie knapte ik helemaal op, deze kreeg ik van december 2021 t/m juni 2022, daarna kreeg ik andere medicatie omdat de er geen werking meer was van de vorige, tot oktober 2022. Helaas kwamen ze er toen achter dat ik uitzaaiingen in mijn hoofd had gekregen en kreeg ik bestraling. 
Ik kreeg een prognose van 8 maanden (al zeg ik tegen iedereen 1 jaar want dat klinkt langer). 

De bestraling was erg zwaar want ik moest toen elke dag van Tilburg naar Rotterdam, en mijn conditie was niet al te best. Tijdens de bestraling kreeg ik ook chemo en inmiddels hou ik daar onderhoudskuren aan over. 

Helaas begin ik mij steeds slechter te voelen en af te takelen. Mijn wens is om 25 jaar op 11 mei nog te halen en iedereen nog 1 keer te zien. Omdat ik nu nog, wel met veel rusten, eruit kan, wil ik het nu vieren. Dan ben ik nog ‘fit’ voor mijn doen. Ik denk dat ik in mei niet meer fit genoeg ben en minder kan genieten omdat ik dan mijzelf in de weg zit. 
Ik vind het belangrijk om de mensen de ik lief heb nog 1 keer te zien. Zo voelt het helemaal voltooid en als ik dan moet gaan, dan heb ik de mensen die ik graag nog wil zien voor het laatste gezien en zo kan ik rustig gaan.  

Al maanden twijfel ik om een afscheidsfeest te geven. En hoe moet ik het invullen? Want wanneer doe je dat? Ik stelde het elke keer uit en had het wel in mijn hoofd ook kostte het organiseren best wel wat energie. Toen Ellen van Stichting No Guts No Glory van het plan hoorde was ik haar onwijs dankbaar dat ze mij met de stichting aan één van mijn laatste wensen wil helpen. 
Zo kan ik met al mijn geliefden nog 1 keer uit mijn dak gaan op alle soorten muziek.’

Lieve Eva, we zijn met spoed aan de slag gegaan met jouw wens, binnen een dag is er al veel geregeld; locatie, foodtruck, je eigen festivalbandjes, silent disco, een visagiste en de rest zijn we nog druk mee bezig want we pakken flink uit voor jouw laatste feest. 
We gaan er samen met jou en je geliefden, een groots en prachtig muziekfeest van maken over 3 weken!

Wensen kunnen wij enkel uit laten komen met steun van onze donateurs.

Dank je wel!
Het maakt echt verschil.