Suzanne naar Jaap Reesema
Mijn naam is Suzanne, 37 jaar oud en ik woon samen met mijn lieve man André en hond Bo in Drenthe.
In 2015 rondde ik mijn opleiding tot huisarts af waarna ik als waarnemend huisarts aan het werk ging in diverse huisartspraktijken. Ik leefde een onbezorgd leven, kochten eind 2019 een nieuw huis en waren druk bezig met de verbouwing daarvan.Eind april 2020 voelde ik toen ik in bed lag een heel klein knobbeltje in mijn borst, niet groter dan een erwtje. “Klein, glad, vast-elastisch, niet vast aan huid of onderlaag, niet familiair belast”, geruststellende kenmerken, dacht ik. Maar de afwijking was niet pijnlijk en dat baarde me zorgen. Ik belde mijn eigen huisarts en zij regelde op mijn verzoek direct een mammografie. De uitslag? Geen bijzonderheden. “We doen voor de zekerheid een echo.” En toen was het stil. De radioloog bleef maar naar het scherm kijken, de echokop nogmaals over m’n borst en oksel. En nog een keer. Ik keek naar hem. Zijn bezorgde ogen boven zijn mondkapje verraden het. “Dit ziet er niet goed uit, hier moeten we wel wat mee.” Ik werd licht in m’n hoofd, hoorde een suis in m’n oor en het zweet brak me uit. “Dit meen je niet.”Het biopt werd afgenomen en na een week, op 6 mei om 8:15u, volgde de diagnose borstkanker. Al vrij snel volgden de verdere onderzoeken en behandelingen elkaar in rap tempo op; operaties, chemokuren, immuuntherapie, radiotherapie en hormoontherapie. Inmiddels lijkt alles nu fysiek in orde, maar de behandelingen hebben een enorme impact gehad op mijn cognitieve functies waardoor ik mijn werk als huisarts (nog) niet kan hervatten. Ook een revalidatie traject, speciaal voor patiënten met niet-aangeboren hersenletsel, heeft helaas niet geleid tot het gewenste resultaat.
Tijdens mijn ziekteproces – en ook nu nog steeds – was/is André een ontzettend grote steun voor mij, net als mijn familie, vrienden en vriendinnen. In de beginfase van mijn ziekte mocht André vanwege COVID-19 niet mee het ziekenhuis in, maar hij liet mij nooit alleen naar het ziekenhuis gaan en bracht en haalde me áltijd. We luisterden in de auto richting het ziekenhuis vaak naar mooie muziek en draaiden vaak het nummer “Alles komt goed” van Jaap Reesema.
Toen bleek dat er een tour gepland stond probeerde ik kaarten te krijgen voor de show in Groningen, maar de kaarten waren helaas uitverkocht. Bovendien moest ik nog een behandeling in het ziekenhuis ondergaan enkele dagen voor de show. Helaas waren ook de andere shows uitverkocht en daarom nam ik contact op met Tineke van NGNG en zij regelde kaarten voor het optreden van Jaap in Tilburg, eind maart. Omdat Tilburg voor ons niet naast de deur is regelde ze bovendien een prachtige accommodatie waar we 2 nachten mogen logeren! We zijn Tineke en de stichting NGNG enorm dankbaar en kijken uit naar een fantastisch weekend!Alles komt goed. 🍀
Lieve Suzanne we wensen jou ontzettend veel plezier!
Dank je wel!
Het maakt echt verschil.