Silke naar Sam Smith!

‘Hoi, mijn naam is Silke en ik ben 22 jaar oud (of jong?). 
Afgelopen december heb ik te horen gekregen dat ik lymfeklierkanker heb (klassieke vorm van Hodgkin). 

Ik voelde tijdens stage een opgezette lymfeklier in mijn hals en dit laat ik eigenlijk altijd controleren door de huisarts. Dit keer bleek het dus niet voor niets.

De afgelopen maanden zijn een enorme rollercoaster geweest, omdat het ten eerste natuurlijk hartstikke rot is om te horen dat je ziek bent. Daarnaast moest ik een DNA-onderzoek doen, omdat mijn vader in 2012 erachter was gekomen dat hij het Li-Fraumeni syndroom had. Dit is een erfelijke genmutatie die ervoor zorgt dat de kans op kanker enorm groot is. Aangezien chemotherapie en bestraling de kans op kanker in de toekomst zouden vergroten, moesten ze weten of ik deze genmutatie ook zou hebben. Waarom ik dit nog niet had laten testen? Simpelweg omdat ik daar mentaal niet klaar voor was. Ik wilde me niet vanaf een jonge leeftijd al druk maken om elk pijntje dat ik voelde. Wel werd ik elk jaar in het Antoni van Leeuwenhoek gecontroleerd alsof ik de genmutatie wel had. Na 2 weken wachten werd ik gebeld met het nieuws dat ik géén Li-Fraumeni heb! GEEN!! Omdat ik nu toch met kanker rondloop en ik vanaf mijn twaalfde al wist dat ik 50% kans had op Li-Fraumeni, ging ik er eigenlijk vanuit dat ik het wél zou hebben. Maar nee, ik heb ‘gewoon’ kanker. 

Gek hoe je brein kan werken, hé? 

Eerst hoopte ik dat de opgezette lymfeklieren in mijn nek kwamen door een verkoudheid. 

Toen mijn huisarts mij door stuurde naar het ziekenhuis om toch een echo te laten maken, schrok ik wel, maar was er nog geen man over boord. Vanaf toen is alles in spoedtempo gegaan. Binnen 2 weken had ik de uitslag dat het kwaadaardig bleek te zijn. 

Toen hoopte ik dat ik Hodgkin had. “Dat zou het beste kerstcadeau zijn!”, riep ik de eerste week van de kerstvakantie. Ik schrok ervan toen ik het zei, omdat ik daarmee zei dat ik hoopte op een kankersoort. Maar de doktoren waren er nog niet over uit of het de klassieke vorm van Hodgkin was, of één van de twee soorten Non-Hodgkin waar ook aanwijzingen voor waren. Tussen die drie kun je het beste Hodgkin hebben, dus vandaar mijn rare kerstwens. 

De PET/CT-scan wees uit dat ik in stadium 2AE zit. Stadium 2, omdat ik in mijn hals, bij mijn borstspier én bij mijn borstbeen een tumor heb zitten. A staat voor het feit dat ik geen verdere symptomen heb, zoals koorts, jeuk of plotseling afvallen. En de E staat voor het feit dat de tumor bij mijn borstspier verkleefd zit aan m’n borstspier. 

Ik heb dus de klassieke vorm van Hodgkin, ik zit in stadium 2AE en ik heb géén Li-Fraumeni. Nu weten we alles en kan ik beginnen, toch?

Dat is wat je zou denken. Maar de artsen in het UMCG denken zo goed na over de gevolgen en over mijn toekomst, dat ze toch een berekening wilden maken m.b.t. de schade van bestralingen op mijn hart. De tumor bij mijn borstbeen zit op de hoogte van mijn hart en wanneer je dit zou gaan bestralen, is er een aanzienlijke kans dat ik over 20/30 jaar hartproblemen zou krijgen.

Ook achter deze berekening is weer spoed gezet en een dag later heb ik te horen gekregen dat ik in aanmerking kom voor protonenbestraling. Dit is een nieuwe manier van bestralen, waarbij je veel minder nevenschade krijgt doordat het een stuk nauwkeuriger is. Geluk bij een ongeluk!

Nu ben ik bezig met chemotherapie en ik ga daar best lekker doorheen. Ik heb tot nu toe amper bijwerkingen en ik voel de tumor in mijn hals kleiner worden. 

Omdat ik door de chemotherapie minder goed slaap, ga ik veel research doen op internet naar Hodgkin en alle dingen die daarbij komen kijken. Hierbij stuitte ik op stichting No Guts No Glory en ik herkende de naam, doordat mijn nicht het ook heeft gehad over deze stichting. 

Al maanden heb ik het over Sam Smith en zoek ik naar doorverkoop kaartjes van hun uitverkochte concert. Zonder enig succes. Stichting No Guts No Glory heeft het voor mij mogelijk gemaakt om op 9 mei naar het concert van Sam Smith te gaan! Naast het feit dat Sam Smith een ge-wel-dig-e stem heeft (valt eigenlijk niet te ontkennen) vind ik de hele uitstraling van deze persoon zo goed! Die is zichzelf en ieder mens kan positiviteit gebruiken. Ik zal samen met mijn lieve nicht naar het concert gaan en mijn longen eruit schreeuwen! 
Silke’

Super fijn dat je kan gaan genieten van dit concert Silke, het is je enorm gegund!

Dank je wel!
Het maakt echt verschil.