Dag lieve Renske

Vanochtend heeft Renske los moeten laten.

Renske hield intens van het leven en van muziek.
Maar het meest van haar dochtertje Mia en man Kristof.
Afgelopen jaar ging ze mee naar Pinkpop.
Want ze wilde zo graag meemaken dat haar neefje Bob voor het eerst naar een festival ging.
En ondanks de pijn, is dit gelukt.

3voor12 maakte er een mooie reportage over die van onschatbare waarde gaat zijn voor Mia die nu 2 jaar is, en later kan zien hoe stoer mama was, keihard aan het genieten op een festival.

En alles eruit haalde, elke dag.

Zie haar nog zitten, met haar grote lach: 
“El, moet Kris niet even een Gin Tonic voor jou gaan halen?”
“Nee Rens, ik ben aan het werk.”
“Haha ja doe normaal, jij moet ook genieten!” 
Om vervolgens Kris naar de andere kant van het veld te sturen om cocktails te halen.

Tijdens de show van Pearl Jam begon de band ineens een cover te spelen, ‘Comfortably Numb’ van Pink Floyd.

Ik wilde het niet, maar begon te huilen.
Omdat het me overviel.
Voelde compleet onprofessioneel maar dat liedje is het laatste nummer dat mijn broer hoorde voor hij stierf in mijn armen.
Renske kreeg dit mee, twijfelde geen moment en stapte uit haar rolstoel om mij de rest van het nummer vast te houden.
Op mijn ‘Ga terug in je rolstoel gek, ik voel me al schuldig genoeg’ gaf ze geen gehoor.
Ik moest zelf normaal doen en haar knuffels accepteren.

De reden dat ik dit deel, is niet om het om mij te laten gaan.
Juist niet.
Het zegt namelijk alles over Renske.
Die altijd oog had voor een ander, en zoveel liefde om te geven.
Haar warmte, grappen en levenslust gaan onbeschrijfelijk gemist gaan worden.
Maar haar liefde, die is voor altijd.

Alle kracht en liefs in het bijzonder aan Mia en Kris, haar zussen Imke & Bregje, ouders en haar neefje en nichtjes die nu hun ‘Tantie’ moeten missen.

Dag lieve Rens <3

Ellen Gerritsen, 
en het team van Stichting No Guts No Glory