Dag lieve Reanne
We kregen het verdrietige nieuws dat Reanne los heeft moeten laten.
Het is nog maar een maand geleden dat we haar wens lieten uitkomen.
Zij wilde niks voor zichzelf, maar voor haar zoon Alexander.
Ik ben ongeneeslijk ziek, uitgezaaide darmkanker in beide longen, bijnieren, hersenen en lymfeklier. Helaas voor jullie ben ik totaal niet muzikaal alleen in de kroeg met een wijntje/biertje op maar dat gaat hem niet meer worden. Wel hebben wij één zoon, Alexander van 13 die troost vindt in zijn muziek en daar heel erg in op kan gaan gelukkig.
Hij is enorm fan van ADF Samski. Ik zou het erg fijn vinden als mijn lieve zoon eens in het zonnetje werd gezet. Deze wens is voor ons belangrijk omdat Alexander enorm fan is van rap en daar blijkbaar troost in heeft. Hij was 8 toen ik ziek werd en hij is nu 13 hij heeft dus al flink wat meegemaakt met mij, ziekenhuis, bestralingen, chemo’s en scans maar hij houdt zich goed dankzij o.a. ADF SAMSKI waar hij groot fan van is.
Tijdens alle gesprekken die wij voerden, ging het voornamelijk over haar zoon. Dat vond ze het moeilijkste, te weten dat ze hem achter moest gaan laten en dus wilde ze alles op alles zetten om deze wens uit te laten komen.
We zorgden dat zij met haar man en zoon naar WOO HAH! kon gaan. In de ochtend had ze eerst nog chemo en toen meteen door naar het festival. Reanne vond rapmuziek afschuwelijk en wist niet wat ze kon verwachten. Na deze avond was ze helemaal om.
Backstage zat ze te genieten van de muziek, alle artiesten die met haar een praatje kwamen maken als Alexander en zijn vader naar optredens waren en steeds vroegen of ze nog wat wilde eten of drinken (‘El! Ze zijn allemaal zo lief, niet normaal!’) en vooral van het genietende koppie van haar zoon. Ze gingen bijna allemaal met hem op de foto.
De meet & greet met ADF Samski was fantastisch. Hij nam uitgebreid de tijd om met ze te praten en heeft ter plekke, speciaal voor Alexander, gezongen. Het was een droom die uitkwam.
Nou, ik ben om hoor! Ik snap ‘m ineens, ik ben nu ook fan van Samski EN van dit soort muziek!
Die nacht kon ze niet slapen, deze keer niet van de pijn of zorgen, maar van puur geluk en het opdoen van zoveel indrukken. De volgende ochtend vroeg belde ze om nog een keer alles te kunnen bespreken en delen, ze zat zo vol blijheid, omdat het zoveel meer was geweest dan ze had durven wensen voor Alexander.
Verdrietig genoeg is het daarna allemaal heel snel gegaan. We hadden Reanne en haar gezin nog zoveel meer tijd gegund, maar zijn dankbaar dat ze dit nog mee heeft mogen maken. We wensen haar man Daniël, zoon Alexander, ouders Huub en Pieta en zus Ilse en haar man Eric, alle kracht van de wereld met dit enorme verlies.
En lieve Alexander, dit weet je allang maar je kan het niet vaak genoeg horen: jij was de wereld voor jouw moeder.
Ze was zo ontzettend trots op je en had onmeetbaar veel liefde voor jou.
We denken aan jou.
Met liefde,
Ellen en het team van No Guts No Glory