Dag Dimitri

Afgelopen week heeft Dimitri los moeten laten.
Hij was 45 jaar.
Zijn kinderen zijn nog klein, zodat we ons in memoriam aan hen willen richten, zodat als ze later groot zijn, nog eens kunnen lezen hoe stoer hun vader was.

Lieve Demy, Lynn, Ruud en Huub,

Jullie vader en moeder gingen met ons mee naar Pinkpop.
Hij was toen al behoorlijk ziek, maar dat weerhield hem er niet van de hele dag lol te maken en vooral; keihard te genieten.
Het allerliefste wilde hij Metallica zien.
Hij zei er zelf dit over:

Ellen belde ons deze week of wij het zagen zitten om naar Pinkpop te gaan. Met liefde heb ik er een chemo voor uitgesteld en eigenlijk direct ja gezegd. Mijn allereerste concert dat ik ooit heb ik bezocht was op 12 juni 1993 (ik was 16) naar Metallica en de afsluiter op vrijdag 17 juni 2022 op Pinkpop is en je-raadt-het-al: Metallica! Nu maar hopen dat ze ‘Seek & Destroy’ gaan spelen want dat past zo goed bij chemo

Grapjes maken over alles en dus ook zijn ziekte, zo hebben we hem leren kennen.
Het was zijn manier om ermee om te kunnen gaan.

Papa was ook behoorlijk eigenwijs, dat weten jullie vast 🙂
Hij had zijn energie een beetje moeten doseren die dag en ik had ook aangeboden hem in de rolstoel rond te rijden, maar dat was absoluut niet nodig vond hij.
Dus ‘s avonds, voor Metallica begon, was hij eigenlijk behoorlijk moe en had pijn.
Ik ben het voorste vak uit gerend om zijn pijnmedicatie te gaan halen, zodat hij zo pijnloos mogelijk kon genieten van het concert, en dat heeft hij echt gedaan!

Hoe hij daarna stond te stralen, dat vergeet ik nooit meer.
Hij was zo ontzettend blij dat hij dit had meegemaakt!
(Oh en, extra credits naar mama, want die houdt helemaal niet van die muziek, maar ze heeft het hele concert toch mee staan genieten)

Toen hij ‘s nachts naar huis ging had hij het even een beetje moeilijk.
Het besef kwam bij het weglopen van het terrein, dat dit waarschijnlijk de laatste keer was, dat hij bij Pinkpop was.
We hadden het over alle plannen die hij nog had, vooral met jullie!
Maar ook dat hij nog naar Rammstein wilde, maar niet zeker wist of hij dat op de ‘normale’ manier kon volhouden.
Mijn collega Tineke heeft toen extra dingen geregeld voor dat concert, zodat het makkelijker voor hem werd en ja, ook dit was hem gelukt!

Deze foto heb ik gemaakt tijdens Pinkpop:

Hij was super trots op Groningen (maar nog meer op jullie!) en liep blij rond met dit shirt en werd veel aangesproken wat hij heel erg leuk vond.

Ik heb geen mooie woorden van troost om jullie verdriet te verzachten, want op zo’n jonge leeftijd je vader al moeten missen, is gewoon heel erg verdrietig.
Maar ik hoop dat jullie opgroeien met de mooiste herinneringen, en dat zoveel mogelijk mensen hun verhalen en avonturen met papa op gaan schrijven en naar jullie sturen.
Zodat jullie een bijzonder boekwerk gaan verzamelen.
En luister af en toe maar naar Metallica, want misschien voelt hij dan heel eventjes, wat dichterbij.

Veel liefs, ook voor Monique, de fantastisch lieve vrouw van Dimitri, en iedereen die Dimitri nu moet gaan missen.

Ellen Gerritsen, ook namens het bestuur en alle vrijwilligers.