Wens van Brigitte

Hannah van @kankercommunity_nl op Instagram (een plek voor en door lotgenoten met kanker) nam contact met ons op. Of we zo snel mogelijk een wens konden laten uitkomen van Brigitte. Omdat ze nog maar weinig tijd heeft en zo graag ‘haar eigen kankerfeestje’ wilde.

We hebben meteen contact opgenomen met Hannah en Brigitte, en vandaag laten we haar wens uitkomen.

Ik ben Brigitte Herman, 30 jaar oud en woon in Schiedam. Een gelukkige alleenstaande moeder van een zoontje van 4. Die na een aantal pittige jaren weer een beetje haar leven op de juiste rails had staan.

Een 29-jarige vrouw die de keus nam tijdens de jaarwisseling dat 2021 hét jaar zou worden en de 1e stap was regelen dat ik in september 2021 toch weer mijn eerste stappen terug in de zorg zou zetten. Ik deed dit werk lang met heel veel liefde, en ik wilde terug en mezelf verder ontwikkelen dus besloot de opleiding verpleegkunde te gaan doen. Had mijn lijntjes al uitgegooid voor wie ik kon bellen als ik oppas nodig had voor mijn zoontje, voor de diensten die niet in de ochtend waren.

Ik zag weer een lichtpunt in mijn tunnel.
Tot deze tunnel opeens weer donker werd.

Met Pasen 2021 voelde ik mij opeens niet goed. 
Ik had al een tijdje het idee dat ik snel vol zat maar zocht er niks geks achter.
Opeens hield ik geen eten of drinken meer binnen, het enige wat ik deed was spugen.

De huisarts verwees mij naar het ziekenhuis en na een aantal uren onderzoeken toch besloten voor een opname en direct een scan. De arts kwam boven en zei: ‘Sorry ik heb geen leuk nieuws. We hebben 3 tumoren gevonden in je lever.’

Vrij snel kreeg ik een MRI en ook daar kwam alleen maar meer slecht nieuws uit. Een tumor in mijn darm en meerdere tumoren in beiden longen. Op 23 april kwam de definitieve bom. Kwaadaardige darmkanker, met uitzaaiingen naar mijn lever en allebei de longen.

De diagnose? Terminaal, ze konden niets voor mij doen en ik had dan ook maar twee opties, allebei niet de beste. De 1e was niks doen en dan hadden ze me hooguit nog 2 maanden gegeven of de levensverlengende chemo en dan kon ik nog hopelijk 1 en met geluk 2 misschien 2,5 jaar mee in het leven.

Met een zoontje van toen net 3 was niks doen geen optie, dus we zijn aan de chemo gegaan. En jeetje, wat was die pittig.

Afgelopen januari hoorde ik dat de chemo niet meer deed wat het moest doen. En die kwam wel even als een bom binnen.
Had gerekend op minimaal een jaar en die waren we echt nog niet voorbij.

Ze hadden nog hoop op een allerlaatste middel. Mijn huid reageerde qua bijwerkingen heftig, maar toch had ik ergens het idee dat het toch niet deed wat het moest doen. En helaas klopte mijn onderbuikgevoel.

Op 21 maart 2022 kreeg ik te horen dat dit laatste middel helaas ook niks meer deed en de specialist kon niet anders dan vertellen dat ik uitbehandeld naar huis gestuurd zou worden. Weer een bom, maar wel het besef: nu is het echt klaar.

We gaan kijken hoe mijn lichaam dit nu zonder hulp zal oppakken. Ik leef nu dag bij dag en geniet nu nog meer van de zonnestralen in de tuin, met een lekker kopje thee en muziek op de achtergrond.

Ik kreeg de vraag, maar is er niet iets wat je nog heel graag wil? Nee was eerst mijn antwoord, of nou ja eigenlijk wel. Ik wil 23 april halen, hoe dan ook.

Dan heb ik een jaar kanker ik wil minstens kunnen zeggen dat ik het een jaar heb gehad. 23 april een ‘kankerfeest’, ja dat wil ik!

Hannah nam contact op met Ellen van stichting No Guts No Glory. Ik wilde graag een soort festival-achtig leuk uitgaanssfeertje type feest om het leven te kunnen vieren.

Om te vieren dat ik al een jaar kanker heb en niet al een jaar dood ben.
Om het leven te vieren, om die dag alle liefde voor elkaar toe te laten.

Met hopelijk veel gelach en geknuffel, maar ongetwijfeld ook met hier en daar een traan. Een feest waarbij ik voel dat ik leef en mijn mensen weten hoe intens veel ik van ze hou.

Muziek is voor mij altijd een afleiding geweest als ik onrustig was in mijn hoofd. Maar zeker dit jaar heeft muziek mij enorm geholpen, als ik even mijn gedachten uit wilde hebben. Maar ook om juist heel dicht bij mijn emoties te kunnen komen. Om anderen te kunnen uitleggen wat ik nou precies voel heeft het mij geholpen dit jaar.

En daarom dat ik mijn laatste feestje op deze manier wou vieren.

Liefs, Brigitte

Het is 23 april dus vandaag laten we haar wens uitkomen in Rotterdam!

De zon schijnt gelukkig al prachtig en dat komt goed uit, want haar ‘kankerfeestje’ is buiten, voor het extra festivalgevoel. Samen met 80 vrienden zal ze gaan genieten, eten en drinken en kracht halen uit muziek.

Nog één keer samen lachen, huilen, proosten en dansen.
We gaan het heel mooi maken Bri!

Help jij mee wensen uit te laten komen?
https://www.stichtingngng.nl/doneer-nu/
Dank je wel.
Het maakt echt verschil.