Wens voor Noa

Gisteren lieten we de wens van de 17-jarige Noa uitkomen!
Zijn lieve moeder vertelt:

Noa vecht al 13 jaar tegen een hersentumor, waarin zijn leventje veel ups, maar helaas meer downs kent. Zijn basisschoolperiode heeft hij amper meegemaakt, maar ook in zijn middelbare schooltijd was het ziekenhuis een plek waar hij meer onderwijs kreeg dan op zijn eigen school.

Vrienden en vriendschappen werden niet opgebouwd, ouders vonden Noa te spannend en Noa zelf had nog maar 1 doel voor ogen: “Dit monster overleven”. Dat doet hij al 13 jaar en heeft menig arts versteld laten staan, maar eerlijk is eerlijk, de tumor zit er nog altijd, een lopende tijdbom is hij zeker. Maar zoals alles in het leven onzeker is, is dat bij de tumor ook. Het kan 100 jaar goed gaan, maar ook morgen ineens heel fout gaan.

Noa is een ontzettend sociale en lieve jongen die altijd iedereen zou helpen, ongeacht hoe hij zichzelf zou voelen. Dat je zulke mooie eigenschappen hebt, ondanks je eigen strubbelingen, maakt je een mooi mens. Zijn leven is absoluut vol verdriet, angst en onzekerheid, maar daarin geniet hij ook van de kleine dingen in het leven die de meeste niet meer zien of horen en is hij snel tevreden.

Ik kwam in contact met Ellen van No Guts No Glory. Noa heeft een grote voorliefde voor ouderwetse spelletjes en dan vooral Pac-Man, zijn wens was een eigen Pac-Man kast, maar eigenlijk alles op gamegebied en Nintendo is helemaal hot.

Gisteren was dan eindelijk de grote dag. Wat een geweldig mooie, leuke, ontroerende en bijzondere dag was het zeg! Noa was bij oma logeren en wij konden dus gelukkig in alle rust alle voorbereidingen doen. Na veel overleggen, kwam iedereen samen, wat was dit spannend zeg. In de woonkamer hadden een we een hele hoek voor Noa voor hem vrijgemaakt, want hij is echt een gezelligheidsdier.

Nadat we alles zover in gereedheid hadden ging ik hem ophalen. Onderweg heb ik hem natuurlijk wel voorbereid op iets speciaals, een verrassing, want hersenletselpatiënten vinden dat wel erg moeilijk. “Mam, ik vertrouw op jou”.

Ik heb Noa nog nooit zo stil gezien, denk ik. Hij wist echt niet wat hij moest zeggen en al zei zijn gezicht alles, de woorden ontbraken wel. Het moest even allemaal landen en verwerkt worden, maar zelfs later op de avond geloofde hij nog steeds niet dat iemand dat dit voor hem deed, dat Pac-Man echt mocht blijven.

In het begin was hij even een beetje onwennig, want er waren ineens vreemde mensen, die naar hem keken, hahaha. En ook nog 1 die foto’s maakte, dat in het middelpunt staan is niet aan Noa besteed, maar toen hij eenmaal in zijn nieuwe gamestoel zat ging hij eens even rondkijken wat hij allemaal zag. Vanaf een afstandje nam hij alles in zich op, ik zag zijn ogen glunderen en de glimlach op zijn gezicht. Een prachtig gezicht voor een jongen die dit zo verdiend had, alsof hij nu weer even kind mocht gaan zijn en de boog wat mocht ontspannen.

Nadat alle lieve vrijwilligers van de stichting naar huis waren gekeerd ging Noa alles van dichtbij bekijken en uitproberen om vervolgens veel te laat en ietwat overprikkeld naar bed te gaan. ‘Wat een gave dag hè, mam? Wat lief van No Guts No Glory, dat ze dit zomaar deden voor mij. Dat zal ik nooit vergeten mam………’

Met veel liefde hebben we dit voor Noa gedaan, zijn eigen old school gameroom gebouwd! Veel dank aan onze vrijwilligers Marloes, Huub en Inge en Nintendo Benelux B.V. met name Gerwin van den Sigtenhorst (https://www.nintendo.nl), Nationaal Videogame Museum in Zoetermeer (https://www.nationaalvideogamemuseum.nl) en GroenLinks Nijmegen (https://nijmegen.groenlinks.nl), waar we een tv van hebben gekregen om in de gameroom te zetten.

Uiteraard hebben we ook het jongere broertje van Noa in het zonnetje gezet. Hij kreeg ook een aantal mooie cadeaus van NGNG.

Heel veel plezier met gamen Noa!
Mogen we een keertje komen spelen? 🙂

Help je mee om wensen uit te laten komen?
https://www.stichtingngng.nl/doneer-nu/
Het maakt verschil