Bericht van Ellen

Stichting No Guts No Glory is aan het groeien en professionaliseren. Er komen steeds meer wensen binnen en verzoeken van mensen om mentale ondersteuning te krijgen. Dat is mooi, omdat dit is wat wij bij NGNG heel graag doen, maar het werd voor mij steeds lastiger om NGNG met mijn andere werk en 3 kinderen te combineren.

Een tijdje terug ben ik gevraagd om een column over lef te schrijven. Het zette mij, op meerdere manieren, aan het nadenken. De conclusie was, dat ik besloot zelf flink wat lef te tonen. Na goed overleg met het bestuur over de mogelijkheden, ben ik naar mijn werkgever gegaan om mijn baan op te zeggen. Omdat ik denk dat nu tijd is om helemaal voor NGNG te kunnen gaan.

Dit betekent dat ik mijn vaste baan heb opgezegd en per 1 september 2021 i.p.v. 12, nu voor 24 uur per week vergoed aan de slag ga voor NGNG. De werkzaamheden van de stichting laten zich nooit in die uren stoppen, want meestal werk ik wel 60 uur per week voor NGNG, maar de rest blijf ik dan vrijwillig doen. Om mijn inkomen aan te vullen zal ik gaan freelancen voor andere opdrachtgevers.

Als directeur van No Guts No Glory en voor mij als persoon, is het tijd om deze stap te zetten, zodat ik meer ruimte heb om onze begunstigden te ondersteunen, wensen uit te laten komen, alles te coördineren en al onze vrijwilligers goed aan te kunnen sturen. Iets waar ik al mijn liefde aan wil blijven geven.

Ik omarm deze nieuwe stap en ga heel hard mijn best doen, om NGNG zo goed als ik kan, te blijven runnen. Woord van dank aan het bestuur, voor het gestelde vertrouwen in mij en ik hoop dat onze achterban hetzelfde vertrouwen zal uitspreken.

Ellen Gerritsen