Egbert loopt naar Rome, dag 100! En NGNG loopt het laatste stukje mee!
Wauw. Dag 100. Egbert, wat zijn we allemaal trots op hem! De afgelopen 100 dagen hebben we mee kunnen lezen en leven met deze held. Ik (Ellen) wil iedereen ontzettend bedanken voor de lieve, leuke en steunende berichtjes voor onze No Guts No Glory pelgrim. Ook voor de (zeer nodige!) donaties aan de stichting, het delen van berichten op Facebook en Twitter en het vaak hartverwarmende enthousiasme. Het heeft Egbert heel erg goed gedaan, zeker op de dagen dat hij het even zwaar had.
Het was niet altijd makkelijk voor mij om elke dag een stukje te kunnen posten hier en ik wil in het bijzonder Martin bedanken die ontelbaar vaak heeft moeten horen: “Moment schat, nog even schrijven voor we kunnen gaan”, “Sorry, dat wordt weer een trein later want stukje is nog niet af…”, “Ehm, kunnen we naar huis want als ik nog een wijntje drink kan ik niet meer schrijven voor NGNG” enz. Dank je wel voor je geduld en begrip, vooral als ik jouw laptop weer eens niet begreep en zat te tieren achter het beeldscherm;).
Nog even een korte samenvatting voor de mensen die later ingehaakt zijn in dit avontuur. Egbert loopt vanuit Den Haag naar Rome om geld in te zamelen voor NGNG. Hij betaalt de reis zelf, dus alles wat aan donaties binnenkomt is voor de stichting. De laatste reis van Sander Gerritsen, oprichter van de stichting, was naar Rome. Hij heeft toen een muntje in de Trevifontein gegooid. Legende gaat dat wanneer je dit doet, je terug zal keren naar Rome. Egbert heeft bij mijn ouders een muntje opgehaald en zal dit, namens Sander, in de Trevifontein gaan gooien.
Vandaag vertrek ik met Martin naar Rome. Vanavond spreken we af met Conny, de vriendin van Egbert die er sinds gisteren al is. Morgen om 12.00 gaan we Egbert opwachten bij het St. Pietersplein. Zijn moeder is er dan ook. Vanaf het plein lopen we naar de Trevifontein, het laatste deel van zijn reis gaan we dus samen bewandelen. Dan zal Egbert het muntje in het water gooien en dat is dan het einde van zijn reis. Voor mij persoonlijk is dit best emotioneel, ook omdat mijn ouders net vertelden op hetzelfde moment bij het graf van mijn broertje te zullen zijn om een grote kaars aan te steken. Maar bovenal is het iets fantastisch moois en ben ik dankbaar dat ik bij dit bijzondere moment aanwezig ga zijn.
Het is vanavond niet mogelijk een update te schrijven. Vanuit Rome ga ik mijn best doen jullie op de hoogte te houden via Facebook en Twitter. Vrijdag kom ik terug en zal ik een uitgebreid verslag schrijven.
Ga ik nu mijn koffer inpakken, want kan niet wachten om held Egbert eindelijk weer te zien! Proosten jullie morgen even op Egbert en Sander?