Egbert loopt naar Rome, dag 91! (Nog maar 9 te gaan, woohoo!)

‘s Morgens vroeg, als de meeste gasten van het ostello nog slapen, draait de eigenaresse hard klassieke muziek, terwijl ze haar administratie doet. De muziek in combinatie met het uitzicht op het dakterras is een magische combinatie. Voorbijscherende vogels, de oude stad die langzaam ontwaakt, de heuvels van Umbrië op de achtergrond, de zon die bijna is opgekomen. Het maakt me gelukkig om dit te mogen zien. Ik ben dan ook blij dat ik in de gelegenheid was om hierheen te komen. Veel pelgrims die ik onderweg ben tegengekomen, hadden geen tijd voor rustdagen en hadden soms zelfs stress, omdat ze bang waren niet op tijd te kunnen arriveren. De investering die ik met de lange etappes in België en Zwitserland heb gedaan, betalen zich hier uit. Ik ben al 49 dagen in Italië. Ik heb me aangepast aan het leven hier. Het bevalt me goed. Vandaag is het Corpus Domini, een katholieke feestdag die elk jaar 60 dagen na Pasen wordt gehouden. Het feest staat in het teken van het lichaam van Jezus. Er vindt in sommige steden een processie plaats. Zo ook in Perugia. Een rij instellingen die met religie te maken hebben (kloosterordes, kerkbesturen, de scouting) lopen in een lange rij door te stad en zingen religieuze liederen. Iedere groep gekleed in hun uitdossing. Achter deze groep loopt de rest van gelovig Perugia en omgeving. Ik zag ordes lopen die ik ken: ik heb er de afgelopen maanden vaak vertoefd. Ze trokken, zo tegen het einde van mijn reis, nog een keer aan me voorbij. En zo kreeg ik een weemoedig gevoel, wat ik niet wilde accepteren, omdat mijn reis nog niet ten einde is. Ik wil niet denken aan het einde, want ik heb nog tien dagen. Die wil ik bekijken alsof het mijn eerste dagen zijn. Perugia was (is) een prachtige plek om te zijn. Ik heb er, net als aan zee in Marina di Massa, het gevoel gehad dat ik op mijn plek was. Toch ben ik niet verdrietig om te gaan. Tijdens deze reis heb ik wel geleerd dat mooie dingen allemaal uniek zijn en gekoesterd kunnen worden. Deze plek, met de herinnering, zal ik niet vergeten, maar er zullen er nog meer volgen. En met de nieuwe begin ik morgen.