Egbert loopt naar Rome, dag 66!

Nog een hele dag aan het strand. Het voelde niet als een straf vanmorgen. Zeker niet toen ik het dorp in liep en bewegwijzering van de Giro zag hangen. Morgen, als ik naar Camaiore loop, zal het peloton me passeren. Ik merk de komst van de wielrenners ook aan de mannetjes met notitieboekjes. Ze struinen langs het parcours en scannen de straten alvast. In de regionale krant las ik dat het niet goed gaat in de toeristensector in deze regio. Er komen te weinig mensen en de mensen die wel komen, zijn rond de 60 jaar en spenderen te weinig geld in de avonduren. De marmerbergen in Carrara trekken ook te weinig toeristen. Marmer wordt wel gepromoot. Alles is van marmer hier: stoepranden, toiletvloeren, strandtrappen. Ik heb weer kaarten verstuurd, waarvan een aan Anuar, mijn vriend (de vluchteling) die ik on Pont St. Martin heb ontmoet. Hij zou het hier geweldig vinden. Morgen zal ik de kustlijn 14 kilometer volgen om dan voorlopig afscheid te nemen van zee en strand. Wolfgang heeft me al gesms’t welke paden ik moet nemen. Eerst ga ik nog naar het strand nu het nog kan!

Morgen weer tijd voor guts, vandaag nog wat glory.