Egbert loopt naar Rome, dag 49!

Op mijn rustdag in Vercelli heb ik vooral rustig aangedaan: koffie gedronken op het terras, van de zon genoten ( het was 28 graden ) en de inhoud van mijn rugzak geïnventariseerd. Nutteloze spullen weg, wat nieuwe boodschappen gedaan. Don Antonio, die de scepter zwaait in het klooster waar ik 2 nachten sliep, had een ontbijt voor me gemaakt. De etappe van vandaag was vlak en wat eentonig: weer rijstvelden, met daar tussen in vervallen dorpen met inwoners die kijken alsof je hun portemonnee komt stelen. Als ik iets, vroeg, was iedereen trouwens bijzonder vriendelijk. Deze streek staat bekend om de tijgermug, die toeslaat als het warm is. In de zomer kunnen mensen hierdoor niet buiten zitten. Mortara oogde minder vriendelijk: ruzies op straat, gokkende mensen. Mijn slaapplaats kon dus alleen maar meevallen. Ik werd als een koning onthaald door iedereen die net de kerk uitkwam. Alsof ik de Coppa Italia had gewonnen. Vanavond slaap ik in een zaal naast een oude abdij, Abbazia San Albino. Een dame uit het dorp komt voor mij en de bewoners koken. Het Mama Miracoligevoel komt bij me naar boven.

Route vandaag: Vercelli-Mortara, 32 km. Via Robbio en Nicorvo.