Egbert loopt naar Rome, dag 36!
Van Yverdon-les-Bains naar Chavornay via Chamblon, Mathod en Orbe. Een afstand van 23 kilometer.
Aanstaande zondag zou hij de St. Bernhardpas oversteken.
Bron Wikipedia:
De historische Grote St. Bernhardpas verbindt het Zwitserse Val d’Entremont met het Italiaanse Valle d’Aosta. Onder de bergpas is een toltunnel aangelegd die de doorgang van verkeer tussen Italië en Zwitserland in dit gebied garandeert. De pas is vernoemd naar Bernhard van Menton die hier een klooster stichtte (11de eeuw). De monniken hielpen in moeilijkheden geraakte reizigers die in het gevaarlijke gebied de weg kwijt waren geraakt. Om deze op te sporen werden de beroemde Sint-Bernardshonden gebruikt. De route was echter al in de Romeinse tijd een belangrijke handelsweg. Karel de Grote trok in 773 over de pas tijdens zijn strijd tegen de Longobarden en in 1800 stak Napoleon de pas over met 30.000 man om de Oostenrijkers uit Lombardije te verdrijven. Vanuit Bourg St.-Pierre voert de weg eerst langs het stuwmeer Lac des Toules. De smalle weg klimt daarna verder door het steeds kaler wordende dal van de rivier de Drance. Op de pashoogte staat het klooster en refuge/hospiz aan de Zwitserse zijde. Meestal staan er ook diverse kraampjes waar pluchen Sint-Bernardhonden en andere souvenirs verkocht worden. De grens ligt iets verder, aan de oever van het grote bergmeer op de pas. Aan de Italiaanse zijde van de pashoogte staat behalve een aantal hotels ook een bronzen beeld van de heilige Bernard. De afdaling voert door het woeste Valle del Gran San Bernardo, gekenmerkt door woeste hellende rotspartijen die de wet van de zwaartekracht lijken te trotseren. De smalle weg slingert over de hoogvlaktes richting Saint-Rhémy waar de weg weer samenkomt met de tunnel. Onderweg wordt het uitzicht af en toe ontsierd door de overdekte brede weg die uit de tunnel komt. In het dal liggen een aantal karakteristieke bergdorpen zoals Saint-Oyen.
Egbert slaapt vanavond bij twee vrouwen die wandelaars onderdak bieden omdat ze zelf een grote passie voor wandelen hebben. Eén van de dames was zo lief wat dingen uit te zoeken voor aankomende dagen maar kwam met heel slecht nieuws voor onze pelgrim. Nu is het geval dat er maar liefst 8 meter sneeuw op de St. Bernhardpas ligt. Je hoeft geen expert zijn om te snappen dat dit betekent dat het onmogelijk is om deze route te nemen. Egbert gaf vandaag aan dat hij tijdens deze reis vaker het advies had gekregen iets niet te doen, maar deze keer gaat hij luisteren. No Guts No Glory-achtige acties zijn natuurlijk leuk, maar niet als het om levensgevaarlijke stunts gaat. Om de pas heen lopen is geen optie, want dat is 300 kilometer extra en dat past niet in zijn reisschema en ook niet in zijn budget. Hij heeft geen andere keus dan zondag de bus te pakken die door de tunnel heen zal rijden. Egbert baalt ontzettend maar wij zijn blij dat hij niet het te grote risico gaat nemen om toch over de pas te gaan.
Egbert, je hebt jezelf al enorm bewezen de afgelopen 36 dagen en weet je? Het is óók No Guts No Glory als je het lef hebt je plannen bij te stellen en van je pad af te wijken soms. Je bent en blijft een held, ook als je een klein stukje met de bus gaat rijden!
Foto’s zijn een selectie van afgelopen dagen:
