Egbert loopt naar Rome, dag 30!
Vanochtend om 07.00 hebben Egbert en zijn moeder Joke afscheid genomen. Joke is inmiddels weer veilig in Nederland aangekomen (goed gedaan!!) en Egbert heeft een flinke tocht gemaakt. Van Gy naar Besancon, een afstand van 37 kilometer, via Autoreille, Pin, Emagny, Chaucenne, Poulley en Chapelle des Buis.
Omdat Egbert in Italië Assisi gaat bezoeken, wilde hij graag een keer bij Fransiscanen overnachten. Hij had begrepen dat dit mogelijk was in Besancon dus in het toeristenbureau aldaar ging hij vragen waar hij precies moest zijn. Het bleek hoog in de bergen en enkel te bereiken met een auto, aldus de dames van het toeristenbureau. Hoezeer ze ook zeiden dat Egbert dit echt niet moest gaan lopen, is hij het toch gaan doen want ja, de dametjes hadden de boel vast een beetje overdreven. Niet dus. Na al 37 kilometer gelopen te hebben vandaag moest hij eerst nog 1,5 km naar de rand van Besancon lopen om vervolgens een hele steile berg op te klimmen, via onverharde paden en te steile bospaadjes. Het was eigenlijk inderdaad niet te doen maar hij heeft het gedaan! Wat het extra zwaar maakte was dat zijn rugzak flink gewicht had nadat moeders (heel lief) allemaal eten had meegegeven voor de komende dagen. Kortom, vandaag weer een flink No Guts No Glory gehalte :).
Nadat hij zich had gemeld bij de Fransiscanen kreeg hij een sleutel mee van een soort stenen berghut en werd hem verteld dat hij maar moest kijken of hij nog ergens wat droog hout kon vinden in het bos zodat hij de open haard aan kon maken. Het is daar nu best koud namelijk. Voor de mensen die Egbert persoonlijk kennen en goed kunnen visualiseren is dit gegeven hilarisch aangezien hij 2 linkerhanden heeft en niet echt het type robuuste houthakker is die wel eens eventjes een open haard aan de praat gaat krijgen. Wij vermoeden dat hij vannacht gewoon in zijn fleecetrui gaat slapen om de kou te weren ;). Koud of niet, het is prachtig waar hij nu is. Boven op de berg kijkt hij uit over Besancon. Dat hij morgen die berg weer af zal moeten lopen, wat extra moeilijk zal worden door de voorspelde regen, denkt hij nu nog maar even niet aan.
Eind van de middag werd Egbert uitgenodigd om deel te nemen aan het gebed. Hij kwam er al snel achter dat het gebed van Fransiscanen gevuld is met rituelen. Hij wilde zich aanpassen door mee te doen maar liep constant achter de feiten aan. Egbert moest denken aan een scene uit de film ‘Naked gun 33 1/3’ waarin Leslie Nielson, geheel onvoorbereid, moet meedoen met een dansje tijdens de Oscars met wandelstokken en hoeden en dat gaat volledig mis. Maar goed, om 18.45 en morgen om 06.30 krijgt hij herkansingen want dan wordt hij opnieuw geacht deel te nemen aan de rituelen. Egbert, je hebt een wandelstok bij je, ga maar lekker oefenen met de rituelen en dansjes, krijg je het ook nog eens warm van. Veel succes èn plezier daar!