Egbert loopt naar Rome, dag 27!

Egbert is van Langres naar Grenant gelopen. Een afstand van 26 kilometer die liep via Noidant-Chatenoy en Le Pailly.      

Volgens zijn boekje was dit een prima plek om een broodje te eten:

(Broodje shoarma dan?)

Na een prima nacht in de caravan, vertrok ik richting Champlitte. Het zou een flinke etappe worden. De etappe heb ik niet afgemaakt. Ik ben in Grenant gestopt na 26km. Wat ging er mis? Een reconstructie: Vanmorgen werd ik al wakker met “Laat de zon in mijn hart” van René Schuurmans. Lekker om in je hoofd te hebben… En dit terwijl er geen zon te zien was. Ook had ik last van een “Rick Engelkeslok” die de hele tijd voor mijn ogen hing. Bewolking en een koude, snijdende wind, dat zou ik krijgen vandaag. De eerste kilometers moest ik langs een drukke provinciale weg lopen: toeterende auto’s, boze blikken. Het was toch echt de Via Francigena. De drukte was na 9 km voorbij. Ik kwam op een bospad te lopen en kreeg ontzettende pijn in mijn voeten. Het bospad was volgens mijn boekje 8km, maar ik heb er bijna 3 uur op gelopen. Door de voetpijn leek ik meer op Salinero (wel briesend, maar zonder gevoel voor ritme). In Grenant ben ik dus gestopt. Ik heb dus niet echt genoten vandaag, maar wel mijn kilometers gemaakt. En ik weet dat morgen alles weer anders kan zijn. Bij de caravan wachtte mij een kopje tomatensoep van mijn moeder. Ik zit nu met mijn voeten in een teiltje warm water. Langzaam komt de zon weer in mijn hart.

Nou Egbert, duik maar lekker op tijd de caravan in, voetjes omhoog en morgen inderdaad weer een nieuwe dag met hopelijk veel meer zon. Zowel in je hart als op je hoofd!