Egbert loopt naar Rome, dag 13!
Vandaag hebben we even kunnen bellen. Dit was zijn route: Van Rocroi -> Sévigny -> La Foret -> Chilly -> L’échelle -> Villaine -> L’échelle -> Villaine -> Vaux-Villaine -> Villaine -> Les Valées -> Villaine… Zoals je kan zien komen een aantal namen vaker voor. Dit is niet omdat Egbert de weg niet kon vinden maar omdat er van alles tegen zat vandaag. Een brand, een weg die niet bestond, een pad dat er helemaal niet was behalve als hij over de snelweg was gaan lopen, kortom, Egbert heeft afgezien vandaag. Ook omdat hij lichamelijk nogal wat klachten had en als de route dan niet blijkt te kloppen is het mentaal best even zwaar.
Gisteren heeft hij onderstaand stukje geschreven: Een stukje voor tussendoor: Ik ben erg blij met mijn reis, elke dag geniet ik dat ik onderweg mag zijn. Het is moeilijk dat ik Conny mis, verder geniet ik alleen. De bijzondere ontmoetingen en etappes volgen elkaar op, er gebeurt dan zoveel dat ik het niet allemaal kan plaatsen. Met Maarten en Teuntje naar Dordrecht lopen was een hoogtepunt, net als de ontmoeting met Dominique en Herman in Turnhout. Mijn ontvangst in Tilburg voelde als thuiskomen. Het slapen in kloosters heeft iets bizars, maar ook prachtigs, door de historie daar en alle smalle gangetjes, zoals in In the name of the rose. Mijn ontmoeting met Cis was welkom. Via haar leer ik stiekem erg veel over praktisch kaartlezen. En we hebben fijne gesprekken samen. Elke dag kom ik in een andere wereld : langs de Maas lopen, waar ganzen liggen te slapen, stijl omhoog door de Ardennen banjeren. Bij vreemde( maar aardige ) mensen overnachten en eten. Als pelgrim ben je een voorbijganger. Iedereen stort zijn verhaal uit. Ik heb mooie, ontroerende en hilarische dingen gehoord die ik nu al nooit meer vergeet. Zijn dit mijn memoires? Ik ben nog geen 2 weken onderweg. En nu al een maand nodig om alles na te kunnen vertellen.
Wij hebben er dan ook alle vertrouwen in dat hij morgen weer met goede moed opstaat en een prachtige dag tegemoet zal gaan wandelen!