Een klein wonder

Terwijl Sander en anderen in Keulen hun behandeling ondergaan, worden er in de wachtruimte ervaringen en hoopvolle verhalen gedeeld. Onderstaand een inspirerend relaas:

Door het op papier zetten van mijn verhaal hoop ik moed te kunnen geven aan iedereen die de strijd tegen kanker voert. In februari 2010 ging ik naar het ziekenhuis met toenemende buikklachten. De ingrepen die in de voorgaande jaren gedaan waren (poliepen verwijderen) gaven me niet de indruk dat het goed ging daar in mijn buik. De arts had alleen een heel andere mening. Het waren buikkrampen en ze stuurde me met pilletjes naar huis. In mei 2010 was ik er weer, de pilletjes hadden niet geholpen en mijn klachten waren alleen maar toegenomen. En uiteindelijk, in juni 2010, kreeg ik na een darmonderzoek bevestiging van mijn voorgevoel: darmkanker. In mijn darmen zat een tumor waaraan ik geopereerd moest worden en een scan vertelde me dat er ook al uitzaaiingen in de lever zaten. In juli werd ik geopereerd en moest ik herstellen van de operatie. Half augustus mocht ik weer op gesprek komen en toen werd me ook nog verteld dat ik uitzaaiingen had in het buikvlies en ik ongeneeslijk ziek was. Chemo kon mijn leven nog wel een aantal jaren rekken, maar ik zou nooit meer genezen.

Op zestigjarige leeftijd te horen krijgen dat je ongeneeslijk ziek bent, was met name voor mijn dochter onacceptabel en zij ging op zoek naar andere mogelijkheden. Ze kwam op de site van dr. Gorter in Keulen terecht. We besloten op gesprek te gaan in Keulen en gingen met een positief gevoel naar huis. De maanden augustus en september gingen voorbij met chemo, hyperthermie en dendritische cellen. Daarnaast at ik volgens het Houtsmuller-dieet en stopte ik met roken en het drinken van alcohol. In november kwam opeens aan het licht dat ik ook nog uitzaaiingen in mijn botten had. Om een onverklaarbare reden hadden ze dit even vergeten tegen mij te vertellen….. Op advies van dr. Gorter maakten we eind november een ct- en een botscan en gelukkig was hierop te zien dat de tumoren even groot waren gebleven en zelfs enkele kleiner werden. Door de inmiddels 9 chemokuren was ik 30 kilo afgevallen en enorm aan het verzwakken waardoor dr. Gorter mij adviseerde te stoppen met chemo. In het ziekenhuis waar ik deze chemo kreeg waren ze hier fel op tegen en vertelden ze mij dat als ik bij dr. Gorter in behandeling zou blijven ik niet meer welkom was. Vanaf dit moment vertrouwde ik volledig op dr. Gorter en zijn team en onderging nog de nodige hyperthermie behandelingen en kreeg enkele keren dendritische cellen.

In maart 2011 was het weer tijd voor een scan. Een 3-d scan waarop ze mijn hele lichaam konden bekijken. Meteen na het maken van de scan mocht ik zelf naar de beelden komen kijken….en ALLES was weg. "Ein kleines Wunder…", zei de arts die de scan had uitgevoerd. Dit had ook hij nog niet vaak meegemaakt. Nadat dr. Gorter naar de scan had gekeken, bleek er nog een klein vlekje te zitten op het bot. De behandeling met hyperthermie en dendritische cellen ging in de tussentijd verder, maar minder vaak dan voorheen. In augustus 2011 krijg ik weer een 3-d scan en hoop ik dat ik geheel vrij van kanker zal zijn.

Dhr. L. Ghijsen, Beek