Update No Guts No Glory’s begunstigde Lout; “Het gaat goed”!

Een persoonlijk verslag van onze begunstigde Lout:

Lout-GaudiHet gaat erg goed, deze week neem ik mijn (voorlopig) laatste chemokuur. Op 25 januari wordt er in het VUMC een nieuwe MRI gemaakt, waar ik op 1 februari de uitslag van krijg. Maar het gaat natuurlijk vooral om de behandelingen in Gronau… Die gaan ook heel goed. Er gaat steeds iemand met me mee, Eric, of mijn zusje of een vriend of vriendin, zodat we met de auto kunnen gaan. Ik krijg nu 40 minuten Hyperthermie en daarna ruim een uur Papimi. Ook krijg ik, tegelijk met de Papimi een vitamine C infuus van 50 gram. Vanaf volgende week maken we daar 75 gram van. Het duurt even voordag het infuus helemaal leeg is, meestal ben ik wel drie uur in Gronau. Daarna rijden we weer twee uurtjes naar huis. Omdat we zo toch als snel de hele dag weg zijn is het best vermoeiend, maar verder heb ik nergens last van gelukkig. Ik heb contact met de praktijk waar ik de Dendritische Celtherapie ga doen, ik wacht nog op een reactie van hen om de kosten en planning te bevestigen. Zodra ik dat krijg kan ik waarschijnlijk na vier weken bij ze terecht. Dan moet ik vier maanden lang, 1 keer per maand een paar dagen naar Duderstadt, midden in Duitsland voor de therapie. Dat is wel te overzien, bovendien hoor ik goede verhalen over deze therapie.

Tja, er is dus niet veel veranderd in vergelijking met een paar weken geleden, alles gaat eigenlijk nog wel goed. De uitslag, over of de tumor gegroeid is of niet, komt wel steeds dichterbij en is best spannend. Zodra we weten wat het resultaat is van de behandelingen bepalen we of en hoe vaak we doorgaan met de behandelingen in Gronau. Ik ben nu nog wel positief gestemd, omdat ik me zo goed voel. Mocht de tumor dus niet gegroeid zijn dan verwacht ik door te gaan in Gronau met de behandelingen, maar ze wellicht iets af te bouwen naar bijvoorbeeld 1 keer per week. In het ziekenhuis word ik dan voorlopig niet behandeld, ze blijven me wel in de gaten houden door waarschijnlijk elke drie maanden een MRI scan te maken. Daar kan ik dan meteen zien of de behandelingen die ik in Duitsland doe aanslaan.

Hopelijk zijn we voorlopig dus nog niet klaar. Tenzij de kanker ineens helemaal verdwenen is natuurlijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!