Muziek voor Johanna

Afgelopen weekend hebben we de wens van Johanna uit laten komen. Ze gaf aan:

Wat er verder ook gebeurt, ik wil vieren dat ik hier sta zoals ik nu ben, met de mensen die iets betekend hebben’ En dus regelden we met liefde een liveband voor haar bijzondere avond. ‘Mijn naam is Johanna en ik ben 45 jaar. Ben alweer 21 jaar getrouwd, woon in Elburg en ik mag de onwijs trotse moeder zijn van onze 3 heerlijke pubers van 19, 17 en 15 jaar, waarvan de oudste twee al een vaste relatie hebben. Dus een gezellig druk huishouden!
           

Ik had al jaren klachten maar werd steeds niet serieus genomen en na wederom aandringen vorig jaar eindelijk een doorverwijzing gekregen onder het mom van “om u gerust te stellen”.
Maart ’23 bleek er dus al snel meer aan de hand te zijn. Want terwijl ik op de uitslaapkamer lag na de 1e coloscopie kreeg ik het nieuws dat het darmkanker was en er een operatie moest volgen.
Dus dat was er met mijn lijf! Ik was niet gek door te denken dat er wat in mijn darm zat!
Mijn partner was niet ingelicht, de grond zakte onder hem vandaan toen ik het hem vertelde.
Toen onze kinderen…in tranen, vol ongeloof en niet weten wat ze ermee aan moesten. 
In mijn hoofd raasde het dag en nacht door met vragen, deze onzekerheid wilde ik niet overbrengen. Ik wilde geen vragen, geen medelijden, geen bezorgde gezichten van de buitenwereld, ik had nu even genoeg aan mijn eigen bezorgde gezin en mijn eigen vragen.
Ik koos ervoor de eerste maanden weinig naar buiten te brengen, mij te storten op mijn werk, veel zwemmen en wandelen, met het idee fit de operatie in zodat ik des te sneller daarna weer op de been zou zijn.
Tijdens de scans maakte ik in mijn hoofd muziek op het ‘getokkel’ van het apparaat , soms herkenbare nummers en soms verzon ik zelf wat, de artsen konden er wel om lachen.

Mei ’23 was de 1e operatie die helaas niet voldoende bleek , dus in Juni ’23 een 2e operatie waarbij flink deel van de dikke darm/endeldarm en 28 lymfe verwijderd zijn, lang leve de morfinepomp die heeft 2 dagen goed z’n werk gedaan.
Maar de onzekerheid bleef, is alles nu echt weg?
Er volgde er een ontsteking aan de buikwond wat de revalidatie uitstelde, maar zodra het kon ben ik gestart en tot op heden volg ik nog 2 wekelijks onder begeleiding oncologisch fysiosport en ik mag zeker niet klagen over waar ik nu al sta.
We zijn nog geen jaar na de eerste operatie.
Het was zoals vaak bij velen benoemd wordt, een rollercoaster, een enorm snelle in mijn geval. Mentaal vind ik het best pittig!
Dat is ook lastig voor het gezin en de mensen om me heen, met name voor mijn partner , die zag de tranen,  de pijn, het doorzettingsvermogen, maar inleven als je niet weet wat het is, dat is lastig.

Nu ben ik geboren in februari en vier nooit mijn verjaardag, klein huisje en grote familie.
Maar dit jaar na alles wat er is geweest en misschien nog komen gaat, had ik heel sterk het gevoel van; wat er verder ook gebeurt, ik wil vieren dat ik hier sta zoals ik nu ben, met de mensen die iets betekend hebben.
NU kan ik dansen 
NU kan ik feesten
NU kan ik zijn wie ik ben
NU kan ik mensen bedanken
NU ga ik het leven vieren
NU leef ik
en niet wachten en hopen dat ik de 50 mag halen!

En zo kwam ik met NGNG in contact, na een leuk gesprek met Imke kwam snel het bericht dat ze mijn muzikale wens uit willen laten komen.
Een band en zij gaan speciaal voor mij 2 van ‘mijn’ nummers instuderen,  waaronder los van Miss Montreal, wat enorm veel voor mij betekent! 
Bij aanvang en op het eind laat ik een PowerPoint zien, met als verrassing een eigen gemaakt nummer eronder waarin ik de gasten van die avond bedank voor hun steun, maar ook aangeef dat het leven gevierd moet worden, celebrate life, in the blink of an eye, it could be over!
Dit hoofdstuk sluit en die avond start een nieuw hoofdstuk, wat er ook komen gaat.

Afgelopen weekend was het zover, mijn feestje met een heuse band geregeld door NGNG!
Floris, vrijwilliger van NGNG, ontving ons hartelijk.
De avond was geweldig!
In het begin had ik moeite met spanning in mijn lijf los te laten,  en het waren een en al tranen.
En niet alleen bij mij.
Ik kon de spanning loslaten en heb toen vrijwel de hele avond op de dansvloer gestaan.
De genodigden waren positief verbaasd en iedereen heeft genoten allemaal met een lach en een traan, maar vooral het leven gevierd!
De band The Dance Department was top, super lieve mensen en ze hebben er een groot feest van gemaakt!

Deze avond was wat ik hoopte , een afsluiting van wat achter me ligt en start van een nieuw hoofdstuk wat er ook nog komen gaat!
NGNG, dank jullie wel voor jullie inzet,en voor het creëren van een dierbare herinnering.
Johanna

 Heel graag gedaan Johanna!

Wil jij ons steunen, zodat we muzikale wensen uit kunnen laten blijven komen?
Dank je wel, ook namens onze begunstigden.