Onze nieuwe begunstigde Armanda stelt zich graag aan jullie voor

Door mijn huwelijk met een Zweedse man, woonde en werkte ik de laatste 11 jaren zowel in Amsterdam als in Ravlanda, een dorpje in Zweden.  Tot voor kort was ik full-time werkzaam in mijn praktijk voor balans in Huidverzorging en Levensenergie.

In 2015 kreeg ik borstkanker, waarvoor ik werd bestraald. Ik ben in behandeling gegaan bij een complementaire arts (NTTT) en ben ik gestart met het dr. Moerman-, Houtsmullerdieet.

In 2016 ontstond helaas opnieuw kanker in dezelfde borst en moest deze worden geamputeerd. Ik ben toen ook gestart met een anti-hormoonbehandeling Anastrazol.

Medio maart 2018 kreeg ik plotseling heftige rugpijn en liet mij behandelen door een fysiotherapeut, manueel therapeut en chiropractor.

Eind mei werd in overleg met de huisarts een röntgenfoto gemaakt, wat echter niets afwijkend liet zien. De pijn nam langzaam in heftigheid af, maar bleef zeuren. Eind juni werd ik pas serieus ongerust en nam ik contact op met de oncoloog, waarna verschillende onderzoeken volgden.

Eind juli kreeg ik het verpletterende nieuws dat er uitzaaiingen zijn in mijn wervelkolom, bekken en oksel. De 7e halswervel was dusdanig aangetast, dat ik per direct een nekkraag omkreeg om uitval te voorkomen.

Er volgden bestraling, een operatie om een titanium schroef te plaatsen en een combinatiebehandeling met Palbociclib, Fulvestrant en Zometa.

Groot was opnieuw de klap 10 april jl. toen ik hoorde dat de behandeling niet was aangeslagen en dat er zelfs nog 1 plekje bij was gekomen in de wervelkolom.

Gelukkig is mijn lichamelijke conditie best wel goed te noemen, zeker dankzij het dieet en de geneesmiddelen via mijn complementaire arts.

Naast de nieuw voorgeschreven Tamoxifen, voelde ik nu in deze situatie de urgentie om ook met hyperthermie behandelingen te beginnen.

Begin juli volgt een controle middels een PET scan.

Ik ben de mensen van No Guts No Glory, die – naast hun eigen drukke bestaan – zich enorm inzetten om geld in te zamelen, immens dankbaar voor hun gift. En in Ellen heb ik een betrokken gesprekspartner met een groot invoelend en luisterend oor gevonden. Het dagelijkse leven is sinds juli vorig jaar een aaneenschakeling van vele gevoelens, van kaal verdriet en immense angst om los te laten hoe mijn leven met zgn. “zekerheden” was en mijn veronderstelde toekomstverwachtingen, tot acceptatie, overgave, inzichten, groei en vertrouwen.

Er is maar één weg en dat is míjn onzekere weg in eigen creativiteit en bewustwording.