Voor Ronald

Vandaag een jaar geleden overleed Ronald Herregraven. Ere-ambassadeur van No Guts No Glory maar bovenal de fantastische man van Daniëlle en liefste papa van Evi en Seff. Zijn prachtige zoontje heeft hij helaas nooit kunnen vasthouden omdat Seff na zijn overlijden is geboren. Hoe verdrietig dat ook is, en vooral: hoe oneerlijk dat voelt, het is ook mooi om te zien hoe Ro voortleeft in zijn kinderen. Seff heeft bijvoorbeeld dezelfde (ondeugende) lach als zijn vader.
Waarom Ronald zo belangrijk voor No Guts No Glory was heb ik hier vorig jaar proberen te beschrijven:Dag Ronald

Ronald wordt ontzetttend gemist, vooral door zijn gezin maar ook door mij. Ro was een ster in relativeren en mij ‘schoppen onder de hol’ geven. Vooral wanneer ik dingen een beetje eng vond, zoals bijvoorbeeld interviews doen over NGNG. “Stel je niet aan Gerritsen, de stichting heeft aandacht nodig dus je doet het maar!” Of, “Als ik doodziek achter een NGNG kraam kan staan, kan jij alles dus niet mekkeren.” Het afgelopen jaar waren er een paar situaties die ik spannend vond om te doen. Een tv interview bijvoorbeeld. Ineens hoorde ik zijn stem weer in mijn hoofd: “Hup Gerritsen! Niet zo flauw!” En gelijk had hij. No Guts No Glory. Gewoon doen.
Ronald ligt begraven naast mijn broer Sander, oprichter van No Guts No Glory. Dat is heftig maar vooral heel mooi, dat ze ‘samen’ zijn nu. Sinds Sander overleed vind ik vaak hartjes. Een boel daarvan heb ik inmiddels op zijn graf gelegd. Met Ronald in mijn hoofd vond ik vanochtend opnieuw een hartjes steen. Deze komt op zijn graf te liggen.

De reden dat ik dit persoonlijke verhaal schrijf is omdat Ronald dat verdient. Ro heeft niet alleen mij, maar heel veel mensen geraakt en geïnspireerd. Om te leven, genieten en er voor te gaan, zolang je dat kan. Dat is ook wat hij zelf deed, samen met zijn mooie vrouw. Ze hebben intens geleefd samen en meer gedaan dan menig stel dat wel de kans kreeg 50 jaar samen te zijn. Vandaag eer ik zijn gedachtengoed en de kracht waar hij voor stond en ik hoop dat hij mensen blijft raken en inspireren ervoor te gaan. Geniet, werk aan je dromen en toen lef. Stel niks uit maar leef. En, No Guts No Glory!
Ellen Gerritsen